[Opis] Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
- Tomasz
- Kredowy tyranozaur
- Posty: 2172
- Rejestracja: 30 października 2006, o 15:16
- Lokalizacja: Międzychód
[Opis] Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
Wielkość:
- długość: 12 m
- masa: 10 t
Występowanie:
- czas: wczesny mastrycht, 69-67 Ma
- miejsce: formacja Nemegt, Ajmak Południowogobijski (Mongolia)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Sauropodomorpha
Massopoda
Sauropoda
Eusauropoda
Neosauropoda
Macronaria
Titanosauriformes
Somphospondylii
Titanosauria
Saltasauridae
Opisthocoelicaudiinae
Etymologia:
Nazwa rodzajowa oznacza "tylnowklęsłe kręgi ogonowe", zaś epitet gatunkowy honoruje Wojciecha Skarżyńskiego, polskiego paleontologa i uczestnika aż sześciu wypraw do Mongolii.
Opis:
Ophistocoelicaudia to rodzaj saltazauryda, który żył podczas podczas późnej kredy na terenach obecnej Mongolii. W 1965 roku polsko-mongolska wyprawa na pustynię Gobi odkryła szczą tki małego zauropoda. W 1977 roku profesor Magdalena Borsuk-Białynicka opisała okaz ten jako niewielkiego kamarazauryda. W 1993 roku po dokładniejszym przebadaniu kości przez Rodolfo Corię i Leonarda Salgado, uznano rodzaj ten za tytanozaura, blisko spokrewnionego z saltazaurem. Nie odkryto czaszki i większej części kręgów szyjnych, które najprawdopodobniej zostały oderwane od ciała przez drapieżne tyrannozaurydy jak Alioramus. Wskazują na to także ślady zębów na miednicy i kości udowej.
Opisthocoelicaudia z wyglą du przypominała zapewne inne tytanozaury, jednak posiadała unikalne dla siebie cechy, w tym nietypowe stawy kręgów ogonowych, dzięki którym powstała nazwa. Inną ciekawą cechą są miejsca na kręgach ogonowych w których za życia zwierzęcia mieściły się mocne więzadła i ścięgna. Wskazują one, iż ogon Opisthocoelicaudia był skierowany nieznacznie w górę, a nie w dół jak u większości zauropodów. Niekiedy uważa się, że ten masywny ogon służył jej za podporę, przy sięganiu po wyżej rosną ce liście. Co ciekawe, zauropod ten został przedstawiony na mongolskich i gwinejskich znaczkach.
Opistocelikaudia może okazać się młodszym synonimem nemegtozaura, znanego wyłą cznie z czaszki.
Opisthocoelicaudia Borsuk-Białynicka, 1977
Opisthocoelicaudia skarzynskii Borsuk-Białynicka, 1977
rekonstrukcja ze strony http://www.static.howstuffworks.com
Wielkość:
- długość: 12 m
- masa: 10 t
Występowanie:
- czas: wczesny mastrycht, 69-67 Ma
- miejsce: formacja Nemegt, Ajmak Południowogobijski (Mongolia)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Sauropodomorpha
Massopoda
Sauropoda
Eusauropoda
Neosauropoda
Macronaria
Titanosauriformes
Somphospondylii
Titanosauria
Saltasauridae
Opisthocoelicaudiinae
Etymologia:
Nazwa rodzajowa oznacza "tylnowklęsłe kręgi ogonowe", zaś epitet gatunkowy honoruje Wojciecha Skarżyńskiego, polskiego paleontologa i uczestnika aż sześciu wypraw do Mongolii.
Opis:
Ophistocoelicaudia to rodzaj saltazauryda, który żył podczas podczas późnej kredy na terenach obecnej Mongolii. W 1965 roku polsko-mongolska wyprawa na pustynię Gobi odkryła szczą tki małego zauropoda. W 1977 roku profesor Magdalena Borsuk-Białynicka opisała okaz ten jako niewielkiego kamarazauryda. W 1993 roku po dokładniejszym przebadaniu kości przez Rodolfo Corię i Leonarda Salgado, uznano rodzaj ten za tytanozaura, blisko spokrewnionego z saltazaurem. Nie odkryto czaszki i większej części kręgów szyjnych, które najprawdopodobniej zostały oderwane od ciała przez drapieżne tyrannozaurydy jak Alioramus. Wskazują na to także ślady zębów na miednicy i kości udowej.
Opisthocoelicaudia z wyglą du przypominała zapewne inne tytanozaury, jednak posiadała unikalne dla siebie cechy, w tym nietypowe stawy kręgów ogonowych, dzięki którym powstała nazwa. Inną ciekawą cechą są miejsca na kręgach ogonowych w których za życia zwierzęcia mieściły się mocne więzadła i ścięgna. Wskazują one, iż ogon Opisthocoelicaudia był skierowany nieznacznie w górę, a nie w dół jak u większości zauropodów. Niekiedy uważa się, że ten masywny ogon służył jej za podporę, przy sięganiu po wyżej rosną ce liście. Co ciekawe, zauropod ten został przedstawiony na mongolskich i gwinejskich znaczkach.
Opistocelikaudia może okazać się młodszym synonimem nemegtozaura, znanego wyłą cznie z czaszki.
Opisthocoelicaudia Borsuk-Białynicka, 1977
Opisthocoelicaudia skarzynskii Borsuk-Białynicka, 1977
rekonstrukcja ze strony http://www.static.howstuffworks.com
Ostatnio zmieniony 22 lipca 2009, o 18:44 przez Tomasz, łącznie zmieniany 1 raz.
-
- Permski synapsyd
- Posty: 669
- Rejestracja: 23 lipca 2006, o 09:37
- Imię i nazwisko: Krzysztof Lichota
- Lokalizacja: okolice Poznania
- Dawid Mika
- Jurajski allozaur
- Posty: 1016
- Rejestracja: 23 maja 2008, o 15:49
- Lokalizacja: Górny Śląsk
-
- Dewoński labiryntodont
- Posty: 310
- Rejestracja: 3 października 2015, o 16:16
- Imię i nazwisko: Adrian Sztuba
- Lokalizacja: Wielkopolska
Re: [Opis] Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
http://encyklopedia.dinozaury.com/wiki/ ... oelicaudia
P.S Tak przy okazji robienia tego opisu zauważyłem, że Epachthosaurus nie ma w "Listy i rezerwacje opisów..."
P.S Tak przy okazji robienia tego opisu zauważyłem, że Epachthosaurus nie ma w "Listy i rezerwacje opisów..."
-
- Triasowy silezaur
- Posty: 795
- Rejestracja: 13 czerwca 2019, o 09:55
- Imię i nazwisko: Michał Siedlecki
Re: [Opis] Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
Nie tylko ten rodzaj. Przykładowo Procompsognathus też nie widziałem na liście.Tak przy okazji robienia tego opisu zauważyłem, że Epachthosaurus nie ma w "Listy i rezerwacje opisów..."
Re: [Opis] Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
Ta lista: http://forum.dinozaury.com/viewtopic.php?f=88&t=1807
to obecnie nie ma większego sensu - bo w ED widać które hasła są a które nie.
Istotna jest ta lista z rezerwacjami.
to obecnie nie ma większego sensu - bo w ED widać które hasła są a które nie.
Istotna jest ta lista z rezerwacjami.
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]
- Ti58
- Dewoński labiryntodont
- Posty: 310
- Rejestracja: 8 czerwca 2020, o 21:29
- Lokalizacja: Polska
- Kontakt:
Re: [Opis] Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
Jaka jest dlugosc i waga Opistocelikaudii wg. szacunkow Molina-Perez i Larramendi?
Anchiornis