[OPIS] Hylaeosaurus
: 19 grudnia 2008, o 09:56
Długość: 3-5 m
Wysokość: ok. 1,5- 2 m
Waga: ok. 1 t
Czas występowania: ok. 139 - 136 mln lat temu, wczesna kreda
Miejsce występowania: Hrabstwo West Sussex, Anglia, wyspa Wight, Francja (?), Hiszpania
Klasyfikacja:
Dinosauria
Ornithischia
Thyreophora
Eurypoda
Ankylosauria
Nodosauridae (Ankylosauridae? /Polacanthidae?)
Wstęp
Hylaeosaurus to dość duży tyreofor, który występował na terenach dzisiejszej Wielkiej Brytanii we wczesnej kredzie. Nazwa rodzajowa tego dinozaura pochodzi od greckich słów hyle – ''las'' i sauros – ''jaszczur'' i oznacza ''leśny jaszczur''. Odnosi się ona do miejsca znalezienia pierwszych skamieniałości tego dinozaura – lasu Tilgate w hrabstwie Sussex. Ten dinozaur jest jednym z najwcześniejszej odkrytych dinozaurów. Hylaeosaurus był jednym z trzech zwierzą t (obok megalozaura i iguanodona), użytych przez Owena jako potencjalnych przedstawicieli nowej grupy zwierzą t, którą nazwał Dinosauria czyli dinozaury. Najwcześniej znaleziony i najlepiej zachowany okaz tego zwierzęcia znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (Wielka Brytania). Do dzisiaj nie został wydobyty z wapienia, w którym go znaleziono.
Budowa
Gideon Mantell począ tkowo oszacował długość tego dinozaura na 7,5 m, ale współcześnie szacowana jest ona na 3-6 m. Pod względem budowy przypominał innych przedstawicieli Polacanthinae. Miał głową , zakończoną dziobem służą cym do zrywania niskich roślin, którymi się najprawdopodobniej żywił. Posiadał krótkie, słupowate nogi.
Historia
Pierwsze skamieniałości tego zwierzęcia zostały znalezione w hrabstwie West Sussex w Anglii. Inne jego skamieniałości znalezione też na wyspie Wight, we Francji oraz Hiszpanii. Jednak według niektórych badaczy, rzekome francuskie skamieniałości hylaeozaura w rzeczywistości należy do polakanta. Mantell narysował jego pierwszą rycinę w 1833 na kamieniu litograficznym, natomiast drugą jego rycinę narysował w 1840 na czwartą edycję konkursu Cudów Geologicznych.
Klasyfikacja
Obecnie uznaje się przynależność do tego rodzaju tylko jednego gatunku – H. armatus. Jest on znany z przynajmniej dwóch okazów. Pierwszy pochodzi z hrabstwa Susex składają cy się z niekompletnego szkieletu z fragmentami pancerza. Tymczasem najlepiej zachowany znany okaz składa się z przedniej części szkieletu bez czaszki. Obecnie za synonimy H. armatus uznaje się następują ce gatunki: Hyleosaurus conybearei, Hylaeosaurus oweni oraz Polacanthoides ponderosus. Niektórzy uważają , że polakant jest synonimem hylaeozaura, mimo kilku różnic w kościach czaszki. Hylaeozaur zalicza się do rodziny Polocanthinae, obejmują cej oprócz niego takie dinozaury jak Gastonia czy Polancanthus. Począ tkowo podrodzina Polocanthinae został umieszczona w Nodosauridae, a późnej Ankylosauridae. Grupa ta osią gnęła szczyt rozwoju w barremie w Ameryce Północnej i Europie, a później zaczęła zanikać zastępowana przez bardziej zaawansowane ankylozaury. Obecnie znów zaliczana jest do Nodosauridae (Thompson i in., 2011).
Środowisko
Hylaeozaur żył na terenach leśnych, wśród drzew iglastych, paproci oraz sagowców. Obok niego żył niewielki ornitopod Hypsilophodon sp. (przez niektórych uważany za synonim Hypsilophodon foxii) oraz tajemniczy teropod Valdoraptor oweni. Szczą tki obu tych dinozaurów znaleziono w tym samym hrabstwie co hylaeozaura – West Sussex.
Gatunki
Hylaeosaurus Mantell, 1833= Vectensia Delair, 1982
Hylaeosaurus armatus Mantell, 1833
Hylaeosaurus oweni Mantell, 1844 = Hylaeosaurus armatus
Hylaeosaurus conybearei (?) = Hylaeosaurus armatus
Polacanthoides ponderosus Nopcsa, 1929 = Hylaeosaurus armatus
Vectensia Delair, 1982 = Hylaeosaurus armatus
Uwagi
1. Na podstawie angielskiej i polskiej wikipedii oraz dinodaty
2. Gwiazką * oznaczyłem gatunek H. cobybaerei. Wie ktoś o nim coś więcej ?
Bo w necie nie znalazłem nawet autora opisu i jego daty.
Wysokość: ok. 1,5- 2 m
Waga: ok. 1 t
Czas występowania: ok. 139 - 136 mln lat temu, wczesna kreda
Miejsce występowania: Hrabstwo West Sussex, Anglia, wyspa Wight, Francja (?), Hiszpania
Klasyfikacja:
Dinosauria
Ornithischia
Thyreophora
Eurypoda
Ankylosauria
Nodosauridae (Ankylosauridae? /Polacanthidae?)
Wstęp
Hylaeosaurus to dość duży tyreofor, który występował na terenach dzisiejszej Wielkiej Brytanii we wczesnej kredzie. Nazwa rodzajowa tego dinozaura pochodzi od greckich słów hyle – ''las'' i sauros – ''jaszczur'' i oznacza ''leśny jaszczur''. Odnosi się ona do miejsca znalezienia pierwszych skamieniałości tego dinozaura – lasu Tilgate w hrabstwie Sussex. Ten dinozaur jest jednym z najwcześniejszej odkrytych dinozaurów. Hylaeosaurus był jednym z trzech zwierzą t (obok megalozaura i iguanodona), użytych przez Owena jako potencjalnych przedstawicieli nowej grupy zwierzą t, którą nazwał Dinosauria czyli dinozaury. Najwcześniej znaleziony i najlepiej zachowany okaz tego zwierzęcia znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (Wielka Brytania). Do dzisiaj nie został wydobyty z wapienia, w którym go znaleziono.
Budowa
Gideon Mantell począ tkowo oszacował długość tego dinozaura na 7,5 m, ale współcześnie szacowana jest ona na 3-6 m. Pod względem budowy przypominał innych przedstawicieli Polacanthinae. Miał głową , zakończoną dziobem służą cym do zrywania niskich roślin, którymi się najprawdopodobniej żywił. Posiadał krótkie, słupowate nogi.
Historia
Pierwsze skamieniałości tego zwierzęcia zostały znalezione w hrabstwie West Sussex w Anglii. Inne jego skamieniałości znalezione też na wyspie Wight, we Francji oraz Hiszpanii. Jednak według niektórych badaczy, rzekome francuskie skamieniałości hylaeozaura w rzeczywistości należy do polakanta. Mantell narysował jego pierwszą rycinę w 1833 na kamieniu litograficznym, natomiast drugą jego rycinę narysował w 1840 na czwartą edycję konkursu Cudów Geologicznych.
Klasyfikacja
Obecnie uznaje się przynależność do tego rodzaju tylko jednego gatunku – H. armatus. Jest on znany z przynajmniej dwóch okazów. Pierwszy pochodzi z hrabstwa Susex składają cy się z niekompletnego szkieletu z fragmentami pancerza. Tymczasem najlepiej zachowany znany okaz składa się z przedniej części szkieletu bez czaszki. Obecnie za synonimy H. armatus uznaje się następują ce gatunki: Hyleosaurus conybearei, Hylaeosaurus oweni oraz Polacanthoides ponderosus. Niektórzy uważają , że polakant jest synonimem hylaeozaura, mimo kilku różnic w kościach czaszki. Hylaeozaur zalicza się do rodziny Polocanthinae, obejmują cej oprócz niego takie dinozaury jak Gastonia czy Polancanthus. Począ tkowo podrodzina Polocanthinae został umieszczona w Nodosauridae, a późnej Ankylosauridae. Grupa ta osią gnęła szczyt rozwoju w barremie w Ameryce Północnej i Europie, a później zaczęła zanikać zastępowana przez bardziej zaawansowane ankylozaury. Obecnie znów zaliczana jest do Nodosauridae (Thompson i in., 2011).
Środowisko
Hylaeozaur żył na terenach leśnych, wśród drzew iglastych, paproci oraz sagowców. Obok niego żył niewielki ornitopod Hypsilophodon sp. (przez niektórych uważany za synonim Hypsilophodon foxii) oraz tajemniczy teropod Valdoraptor oweni. Szczą tki obu tych dinozaurów znaleziono w tym samym hrabstwie co hylaeozaura – West Sussex.
Gatunki
Hylaeosaurus Mantell, 1833= Vectensia Delair, 1982
Hylaeosaurus armatus Mantell, 1833
Hylaeosaurus oweni Mantell, 1844 = Hylaeosaurus armatus
Hylaeosaurus conybearei (?) = Hylaeosaurus armatus
Polacanthoides ponderosus Nopcsa, 1929 = Hylaeosaurus armatus
Vectensia Delair, 1982 = Hylaeosaurus armatus
Uwagi
1. Na podstawie angielskiej i polskiej wikipedii oraz dinodaty
2. Gwiazką * oznaczyłem gatunek H. cobybaerei. Wie ktoś o nim coś więcej ?
Bo w necie nie znalazłem nawet autora opisu i jego daty.