[Opis] Stuthiomimus (strutiomim)

Wszystko o krwiożerczych "stopach bestii"
Awatar użytkownika
Eryk Sroka
Sylurski akantod
Sylurski akantod
Posty: 195
Rejestracja: 9 kwietnia 2013, o 19:40
Lokalizacja: Piorunka

[Opis] Stuthiomimus (strutiomim)

Post autor: Eryk Sroka »

Struthiomimus (Strutiomim)
Długość: 4 m (S.altus, S.sp), 5 m (S.sedens)
Wysokość: 1.4 m (S.altus,S.sp), ok 1.6 (S.sedens)
Masa: 150 kg (S.altus, S.sp)
Czas Występowania: Późna Kreda ,75-66 ma (Kampan-Mastrycht)
Miejsce Występowania: Ameryka Północna (USA/Kanada)

Systematyka
Dinosauria
Saurischia
Theropoda
Tetanurae
Coelurosauria
Ornitomimosauria
Ornitomimidae
Struthiomimus

Wstęp:
Strutiomimus był średniej wielkości przedstawicielem ornitomimozaurów zamieszkującym tereny dzisiejszej Ameryki Północnej w okresie Późnej Kredy. Obecnie uważa się że był zwierzęciem stadnym.

Odkrycie i historia opisu
W 1901 roku, Lawrence Lambe znalazł kilka niekompletnych skamielin (holotyp CMN 930) i przypisał je do rodzaju Ornitomimus jako nowy gatunek O.altus. Jednakże w roku 1914, Barnum Brown odkrył prawie kompletny szkielet strutiomima w rejonach rzeki Red Deer w Kanadzie, i ostatecznie został opisany przez Henryego Fairfield Osborna jako podrodzaj Struthiomimus w roku 1917. osborn pokomplikował sprawy przypisując lepiej zachowany okaz AMNH 5339 jako genotyp. Dopiero w roku 1972 Dale Russell zmienił rangę Strutiomima z podrodzaju na pełnoprawny rodzaj, dodatkowo przypisując w tym czasie do tego rodzaju szkielety: AMNH 5375, AMNH 5385, AMNH 5421, CMN 8897, CMN 8902, ROM 1790. Dodatkowo Osborn przemianował gatunek Ornithomimus tenuis Marsh 1890 ma Struthiomimus tenuis który jest dziś uważany za Nomen Dubium. W późniejszych latach William Arthur Parks opisał cztery nowe gatunki strutiomima: Struthiomimus brevetertius Parks 1926, Struthiomimus samueli Parks 1928, Struthiomimus currellii Parks 1933 i Struthiomimus ingens Parks 1933, które dziś uważne są za przedstawicielu rodzajów Dromiceiomimus lub Ornithomimus. Okazy strutiomima znalezione w osadach formacji Horseshoe Canyon różnią się od gatunku typowego dłuższymi kończynami przednimi, i reprezentują one nowy po dziś dzień nienazwany gatunek strutiomima. Zaś okazy znalezione w osadach formacji Hell Creek są większe (zbliżone rozmiarami do Galimimusa), posiadają dłuższe pazury u rąk i są młodsze od S.altus. Początkowo te okazy zostały przypisane przez Marsha w roku 1892 do gatunku Ornithomimus, jako nowy gatunek O.sedens, jednakże w roku 2001 James Orville Farlow przemianował ten gatunek na Struthiomimus sedens.

Gatunki
Gatunkiem typowym jest S.altus znany z kilku szkieletów i czaszek, i jego rozmiar szacuje się na 4.3 m długości i 1.4m wysokości a masa na 150 kg. Jedyne znane szczątki gatunku S.altus pochodzą z osadów formacji Dinosaur Park, datowanych na 77-75,5 milionów lat (kampan, późna kreda). Drugi, młodszy gatunek który dotąd nie został jeszcze nazwany, posiadał bardziej długie i smukłe kończyny przednie. Znany jest z kilku okazów znalezionych na terenach formacji Horseshoe Canyon, datowanych na 70 milionów lat (wczesny mastrycht). Trzeci, najmłodszy gatunek S.sedens, żył w okresie późnego mastrychtu (68-66 milionów lat temu) i jest największym gatunkiem strutiomima (swoimi rozmiarami bardzo przypominał Gallimimus, czyli ok 5 m długości)

Klasyfikacja
Struthiomimus jest członkiem rodziny Ornitomimidae, grupy do której należą również Anserimimus, Archaeornithomimus, Dromiceiomimus, Gallimimus, Ornithomimus, i Sinornithomimus. Klasyfikacja Ornitomimozaurów przez wiele lat przechodziła wiele transformacji, początkowo Marsh przypisał je do ornitopodów (grupy nie powiązanej ściśle z teropodami) lecz pięć lat później przeniósł je do kladu Ceratosauria. W roku 1891, Baur wprowadził je do kladu Iguanodontów (wykorzystywane były jako takson worek). W roku 1993 Ornitomimozaury znów zostały niewłaściwie sklasyfikowane,tym razem jako Oviraptorozaury, jednakże w latach 90 XX wieku były obiektem częstych badań które pozwoliły na umieszczenie Ornitomimozaurów w kladzie Coelurosauria. Rinchen Barsbold zauważając różnice pomiędzy Ornitomimidae a innymi teropodami, utworzył nowy klad - Ornithomimosauria. Paul Sereno w roku 1998 objął rodziną Ornitomimidae wszystkie ornitomimozaury, jednakże później przypisano do niej jedynie formy bardziej zaawansowane u których występuje arctometatarsus (w tym Struthiomimusa).

Budowa
Wszystkie gatunki strutiomima posiadały budowę i strukturę szkieletów typową dla ornitomimozaurów, różniącą się od blisko spokrewnionych rodzajów takich jak Gallimimus i Ornithomimus jedynie proporcjami i małymi szczegółami anatomicznymi. Podobnie jak inne ornitomimozaury posiadały małą głową i stosunkową długa szyję która stanowiła blisko 40% długości ciała zwierzęcia od czubka głowy do bioder. Posiadały duże oczy i szczeki pozbawione były zębów. Ich kręgosłup składał się z dziesięciu kręgów szyjnych, trzynastu kręgów grzbietowych, sześciu kręgów biodrowych i około trzydziestu pięciu kręgów ogonowych. Ich ogony były stosunkowo sztywne i prawdopodobnie były używane do utrzymywania równowagi. Posiadały także długie smukłe ręce, z nieruchomymi ramionami. Ręce były zaopatrzone w trzy palce które były równej długości (co jest wyjątkową cechą wśród teropodów), i były zakończone lekko zakrzywionymi pazurami. Od swoich krewniaków strutiomim różnił się tym, ze krawędź górnej części dzioba była wklęsła (u ornitomima jest ona prosta) oraz wyjątkowo długimi kończynami przednimi jak i również pazurami w porównaniu do innych ornitomimozaurów.

Dieta
Nawyki żywieniowe strutiomima są częstym tematem dyskusji. Posiadanie dzioba przez Struthiomimusa wskazuje na to ze prawdopodobnie był wszystkożerny. Wysnuto hipotezę że mógł żyć na wybrzeżach i klifach i używał dzioba do wyfiltrowywania z wody planktonu jak dzisiejsze flamingi. Niektórzy paleontolodzy uważają że bardziej prawdopodobne jest to że stutiomim był mięsożerny, ponieważ jest przedstawicielem Teropodów. Teoria ta nigdy nie była obalana jednakże Henry Osborn, który dokonał opisu tego dinozaura stwierdził że żywił się pędami oraz pączkami drzew i krzewów i używał swoich rąk jak grabi do zagarniania roślin, a długiej szyi do pożywiania się wyższymi partiami roślinności. Teoria roślinożernego trybu życia strutiomima jest dodatkowo wspierana tym że drugie i trzecie palce u rąk strutiomima były równej długości i nie mogły funkcjonować niezależnie oraz prawdopodobnie były ze sobą połączone błoną skórną. Struktura pasa barkowego nie pozwalała strutiomimowi na dość wysokie podnoszenie rąk, i nie mogły być na tyle zgięte żeby były używane jako grabie więc prawdopodobnie pełniły rolę haków bądź zacisków które pozwalały na podnoszenie roślinności na wysokość ramion.

Szybkość
Tylne kończyny strutiomima były bardzo długie i mocne co wskazuje na to że idealnie nadawały się do rozwijania dużych prędkości przez zwierzę tak jak w przypadku dzisiejszych strusi. Posiadały arctometatarsus czyli tak zwane ściśnięte śródstopie które usztywniało wydłużoną stopę i wspomagało osiąganie dużych prędkości przez zwierzę. Szybkość strutiomima była w rzeczywistości jego główną obroną przed drapieżnikami (chociaż gdy zostawał osaczony mógł także używać swoich tylnych pazurów drapiąc przeciwnika) takimi jak dromeozauroidy (Saurornitholestes i Dromaeosaurus) oraz tyranozauroidy (Gorgosaurus i Daspletosaurus), które żyły w tym samym czasie co Strutiomim. Szacuje się ze mógł rozwijać prędkośc od 35 do nawet 60 km/h.

Etymologia
Nazwa strutiom pochodzi od połączenia greckich słów stroutheios znaczącego struś, oraz "mimos" oznaczającego "naśladowca" lub "imitator". Epitet gatunkowy gatunku typowego "altus" pochodzi z łaciny oznacza "wyniosły" lub "szlachetny".

Spis Gatunków
Gatunki ważne:
Stuthiomimus Osborn, 1917
Struthiomimus altus (Lambe, 1902) Osborn, 1917
= Ornithomimus altus Lambe, 1902
Struthiomimus sedens (Marsh, 1892) Farlow, 2001
= Ornithomimus sedens Marsh, 1892
Struthiomimus sp.
Struthiomimus tenuis Osborn 1916 Nomen Dubium
Struthiomimus brevetertius Parks 1926 =Dromiceiomimus lub Ornithomimus
Struthiomimus samueli Parks 1928 =Dromiceiomimus lub Ornithomimus
Struthiomimus currellii Parks 1933 =Dromiceiomimus lub Ornithomimus
Struthiomimus ingens Parks 1933 =Dromiceiomimus lub Ornithomimus

Obrazek
Ostatnio zmieniony 28 grudnia 2014, o 00:35 przez Eryk Sroka, łącznie zmieniany 1 raz.
Obrazek

Awatar użytkownika
nazuul
Moderator
Moderator
Posty: 8245
Rejestracja: 3 grudnia 2007, o 19:51

Re: [Opis] Stuthiomimus

Post autor: nazuul »

Przyjrzałem się opisowi, pozostałych nowych (jedno-, dwupublikacyjnych) nie będę sprawdzał.

Zabrakło bibliografii

Jednostki czasu jak Kampan/Mastrycht, Późnej Kredy piszemy małą, podobnie jak nazwy spolszczone (strutiomima) i nomen dubium

między skrótem rodzaju a gatunkiem spacja (S._altus)

oryginałów nie odmieniamy („Galimimusa”->galimima)

ukośnik przy np. Kampan/Mastrycht sugeruje, że to jedno z dwóch, raczej powinien być „-”

posiadanie to faktyczne władztwo nad rzeczą i nie pasuje do zwierząt
nazuul pisze:
Eryk Sroka pisze:pytanie za 100 punktów Strutiomim ma 2 czy jeden gatunek
1 http://www.encyklopedia.dinozaury.com/i ... nithomimus
na pewno Ornithomimus nadaje się do poprawy, i najlepiej będzie zrobić od razu też Dromiceiomimus (np. sedens jest obecnie omówiony w 2 hasłach rodzajowych i w obu funkcjonuje jako przedstawiciel danego rodzaju)
właściwie to po co pytałeś skoro zrobiłeś inaczej?

Wg Mortimera (online) AMNH 5339 (S. altus) ma 4.3 m i kości udowe 480 mm (drugi wymiar też u Osborna 1916/1917, podaje też wymiary czaszki i kręgów, ale uwaga bo podaje inną liczbę kręgów niż Ty w opisie, np. 5 kręgów krzyżowych – ale nie twierdzę, że Twoje są źle), AMNH 5375 (S. altus) ma k. udowe 495 mm a UCMZ 1980.1 (S. altus) ma k. udowe 502 mm. AMNH 5257 (z Horseshoe Canyon) ma k. udowe 513 mm

Dalej wskażę tylko to, co nie jest dla każdego widoczne na pierwszy rzut oka (pomijam więc literówki), znane ci prace będę cytował podając tylko autorów, pozostałe są wymienione na końcu:
Eryk Sroka pisze:Klasyfikacja Ornitomimozaurów przez wiele lat przechodziła wiele transformacji, początkowo Marsh przypisał je do ornitopodów (grupy nie powiązanej ściśle z teropodami) lecz pięć lat później przeniósł je do kladu Ceratosauria. W roku 1891, Baur wprowadził je do kladu Iguanodontów (wykorzystywane były jako takson worek). W roku 1993 Ornitomimozaury znów zostały niewłaściwie sklasyfikowane,tym razem jako Oviraptorozaury, jednakże w latach 90 XX wieku były obiektem częstych badań które pozwoliły na umieszczenie Ornitomimozaurów w kladzie Coelurosauria. Rinchen Barsbold zauważając różnice pomiędzy Ornitomimidae a innymi teropodami, utworzył nowy klad - Ornithomimosauria. Paul Sereno w roku 1998 objął rodziną Ornitomimidae wszystkie ornitomimozaury, jednakże później przypisano do niej jedynie formy bardziej zaawansowane u których występuje arctometatarsus (w tym Struthiomimusa)
nie sprawdzam, opis strutiomima to raczej nie miejsce na dyskusje o umieszczeniu ornitomimozaurów w Dinosauria, raczej tu: http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... mimosauria
Eryk Sroka pisze:W 2010 roku Greogry S. Paul przemianował gatunek Ornithomimus edmontonicus (Sternberg 1933) na Struthiomimus edmontonicus, jednakże nie zostało to zatwierdzone przez jego współpracowników.
Nie zrobił tego na poważnie, więc się nie liczy (ICZN 8.2.-8.3.) http://www.nhm.ac.uk/hosted-sites/iczn/code/
Eryk Sroka pisze:nieruchomymi ramionami
nie chce mi się szukać – na pewno nieruchomymi?
Eryk Sroka pisze:Od swoich krewniaków strutiomim różnił się tym, ze krawędź górnej części dzioba była wklęsła (u ornitomima jest ona prosta) oraz wyjątkowo długimi kończynami przednimi jak i również pazurami w porównaniu do innych ornitomimozaurów.
To diagnoza, więc należy zacytować, skąd jest, bo np. Longrich pisze:
„Struthiomimus differs from Ornithomimus in having a robust forelimb, a short first metacarpal (Russell 1972), and a beak with a strongly convex ventral edge of the maxilla (Osborn 1917, fig. 5).” a Makovicky i in. 2004
„The length of the manus (fig. 6.4G-J) varies widely among ornithomimosaur taxa. The hand is proportionately longest in Struthiomimus”
Eryk Sroka pisze:Okazy Strutiomima znalezione w osadach formacji Horseshoe Canyon różnią się od gatunku typowego dłuższymi kończynami przednimi, i reprezentują one nowy po dziś dzień nienazwany gatunek Strutiomima. Zaś okazy znalezione w osadach formacji Hell Creek są większe (zbliżone rozmiarami do Galimimusa), posiadają dłuższe pazury u rąk i są młodsze od S.altus.
JW, poza tym to raczej bardziej pasuje do „Gatunki” a nie historii odkryć
Eryk Sroka pisze:Drugi, młodszy gatunek który dotąd nie został jeszcze nazwany, posiadał bardziej długie i smukłe kończyny przednie.
jw
Eryk Sroka pisze:Dieta
Nawyki żywieniowe Strutiomima są częstym tematem dyskusji. Posiadanie dzioba przez Struthiomimusa wskazuje na to ze prawdopodobnie był wszystkożerny. Wysnuto hipotezę że mógł żyć na wybrzeżach i klifach i używał dzioba do wyfiltrowywania z wody planktonu jak dzisiejsze flamingi. Niektórzy paleontolodzy uważają że bardziej prawdopodobne jest to że Stutiomim był mięsożerny, ponieważ jest przedstawicielem Teropodów. Teoria ta nigdy nie była obalana jednakże Henry Osborn, który dokonał opisu tego dinozaura stwierdził że żywił się pędami oraz pączkami drzew i krzewów i używał swoich rąk jak grabi do zagarniania roślin, a długiej szyi do pożywiania się wyższymi partiami roślinności. Teoria roślinożernego trybu życia Strutiomima jest dodatkowo wspierana tym że drugie i trzecie palce u rąk strutiomima były równej długości i nie mogły funkcjonować niezależnie oraz prawdopodobnie były ze sobą połączone błoną skórną. Struktura pasa barkowego nie pozwalała strutiomimowi na dość wysokie podnoszenie rąk, i nie mogły być na tyle zgięte żeby były używane jako grabie więc prawdopodobnie pełniły rolę haków bądź zacisków które pozwalały na podnoszenie roślinności na wysokość ramion.
nie sprawdzałem, zob. art. o Ornithomimosauria w ED
Eryk Sroka pisze:Ich ogony były stosunkowo sztywne i prawdopodobnie były używane do utrzymywania równowagi.
Oczywiście stwierdzenie „stosunkowo sztywne” jest nieostre, bo nie wiadomo, do czego się porównuje ich sztywność. Niemniej, w porównaniu do abelizaurydów (Persons i Currie, 2011B) czy dromeozaurydów (Persons i Currie, 2012), nie były raczej sztywne, bo nie miały struktur usztywniających (por. Persons i Currie, 2011A)
Eryk Sroka pisze:Tylne kończyny strutiomima były bardzo długie i mocne co wskazuje na to że idealnie nadawały się do rozwijania dużych prędkości przez zwierzę tak jak w przypadku dzisiejszych strusi.
W innej części opisu wspomniałeś o arctometatarsus, tutaj też pasuje
Eryk Sroka pisze:Szacuje się ze mógł rozwijać prędkośc od 50 do nawet 80 km/h.
Oj czy to nie jest przesadzone – Makovicky i in. 2004: „Maximum running-speed estimates for ornithomimosaurs vary from about 35 to 60 km/h (Thulborn 1990).”
Eryk Sroka pisze:opisany przez Henryego Fairfield Osborna jako podrodzaj Struthiomimus w roku 1917
czasem podaje się 1916 a z tego co widzę, to Osborn traktował go wyraźnie jako rodzaj a nie podrodzaj
Eryk Sroka pisze:osborn pokomplikował sprawy przypisując lepiej zachowany okaz AMNH 5339 jako genoholotyp.
Nie użył słowa „genoholotyp”, ale określił mianem genotypu holotyp O. velox, jeśli dobrze rozumiem (s. 743)

nie znalazłem potwierdzenia dat odkryć w Lambe, 1902 i Osborn (1916/1917), ale nie zamierzam ich kwestionować
Eryk Sroka pisze:W roku 1972 Dale Russell (...) dodatkowo przypisując w tym czasie do tego rodzaju szkielety: AMNH 5375, AMNH 5385, AMNH 5421, CMN 8897, CMN 8902, ROM 1790 oraz wszystkie inne częściowe skamieniałości.
W Referred specimens (s. 383) podaje tylko ww. oraz AMNH 5257 z Horseshoe Canyon, a nie jakieś „inne częściowe skamieniałości”, które jak rozumiem mają być tymi wskazanymi przez Lambe (1902), ale nie pasuje mi np. obecność w tym materiale zębów
Eryk Sroka pisze:Dinosaur Park, datowanych na 75 milionów lat
Jakie jest źródło wieku bo wg Roberts i in. (2013) Dinosaur Park ma 77-75,5 Ma?
Eryk Sroka pisze:Znany jest z kilku okazów znalezionych na terenach formacji Horseshoe Canyon, datowanych na 70 milionów lat (wczesny mastrycht).
Wg Mortimera (online) są dwa okazy - AMNH 5257 (pochodzi z: ogniwo Morrin) oraz RTMP 90.26.1 (=TMP 1990.026.0001) (ogniwo Drumheller) oba są jako S. altus w Eberth i in. (2013), którzy podają też, że trzeci strutiomim z tej formacji to TMP 2007.009.0001 (ogniwo Morrin, tego u Mortimera nie ma nigdzie, także jako nr 7.9.1) oraz:
„Ornithomimus edmontonicus is well represented throughout the upper Drumheller, Horsethief, Morrin, and Tolman members (n = 11), with a chronostratigraphic range of approximately 4 Ma (68.5–72.5 Ma). In contrast, Struthiomimus altus is less well known (n = 3), with an age range that encompasses the upper Drumheller, Horsethief, and Morrin members (70.4–72.5 Ma). Both species are reported from the Dinosaur Park Formation (Currie 2005), and thus have overall age ranges that exceed 6 Ma.”
Eryk Sroka pisze:Nazwa strutiom pochodzi od połączenia greckich słów stroutheios znaczącego struś, oraz "mimos" oznaczającego "naśladowca" lub "imitator".
Osborn (1916/1917, s. 743) tego nie podał, ale tylko „'Ostrich mimic,' is proposed in reference to its mimicry of the ostrich (Struthio) in the skull, neck, and foot structure.”, podaje to np. Creisler (online 2003)
Eryk Sroka pisze:Epitet gatunkowy gatunku typowego "altus" pochodzi z łaciny oznacza "wyniosły" lub "szlachetny".
Albo: (1.1) wysoki
(1.2) głęboki
z http://pl.wiktionary.org/wiki/altus

brevetertius -> brevitertius
Eryk Sroka pisze:O.sedens, jednakże w roku 2001 James Orville Farlow przemianował ten gatunek na Struthiomimus sedens.
W pracy o tropach Acrocanthosaurus... i odtąd, nie wiedzieć, czemu, ludzie zaczęli tego używać
Eryk Sroka pisze:Trzeci, najmłodszy gatunek S.sedens, żył w okresie późnego mastrychtu (66 milionów lat temu)
66 milionów lat temu to już K/Pg a tego mógł nie dożyć - patrząc do Horner i in. 2011, Ornithomimus (nie wymieniają Struthiomimus, pewne chodzi o sedens) znane są zwłaszcza z dolnych osadów formacji Hell Creek, natomiast wcale z górnych. Ja bym wpisał 68-66 Ma (por. http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... ite_note-1 )
Eryk Sroka pisze:Gatunki ważne:
Stuthiomimus Osborn, 1917
Struthiomimus altus Lambe, 1902
Struthiomimus sedens Marsh, 1982
Struthiomimus sp.
uzupełnione:
Eryk Sroka pisze:Stuthiomimus Osborn, 1917
Struthiomimus altus (Lambe, 1902) Osborn, 1917
= Ornithomimus altus Lambe, 1902
Struthiomimus sedens (Marsh, 1892) Farlow, 2001
= Ornithomimus sedens Marsh, 1892
Struthiomimus sp.
tych nieważnych nie sprawdzałem, taksonomia północnoamerykańskich ornitomimidów to bałagan

autory rysunku to Nobu Tamura http://commons.wikimedia.org/wiki/File: ... mus_BW.jpg

Creisler, B. (online 2003) "Dinosauria Translation and Pronunciation Guide S" http://www.dinosauria.com/dml/names/dinol.htm [kopia: https://archive.today/e6Sto ]
Eberth, D.A., Evans, D.C., Brinkman, D., Therrien, F., Tanke, D.H.T. & Russell, L.S. (2013) "Dinosaur Biostratigraphy of the Edmonton Group (Upper Cretaceous), Alberta, Canada: Evidence for Climate Influence" Canadian Journal of Earth Sciences, 50(7): 701-726. doi:10.1139/cjes-2012-0185
Horner, J.R., Goodwin, M.B., Myhrvold, N. (2011) "Dinosaur Census Reveals Abundant Tyrannosaurus and Rare Ontogenetic Stages in the Upper Cretaceous Hell Creek Formation (Maastrichtian), Montana, USA" PLoS ONE 6(2), e16574. doi:10.1371/journal.pone.0016574
Lambe, L.M. 1902. New genera and species from the Belly River Series (mid-Cretaceous). Geological Survey of Canada Contributions to Canadian Palaeontology. 3(2), 25-81. https://archive.org/stream/LambeL.M.190 ... 3/mode/2up
Makovicky, P.J., Kobayashi, Y. & Currie, P.J. (2004) "Ornithomimosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. "The Dinosauria" Berkeley and Los Angeles: University of California Press, 137-150.
Mortimer, M. (online) http://archosaur.us/theropoddatabase/Or ... mimusaltus
Osborn, H.F. (1916/1917) Skeletal adaptation of Ornitholestes, Struthiomimus, Tyrannosaurus. Bulletin of the American Museum of Natural History. 35, 733-771.
Persons, W.S. IV & Currie, P.J. (2011A) „The Tail of Tyrannosaurus: Reassessing the Size and Locomotive Importance of the M. caudofemoralis in Non-Avian Theropods” The Anatomical Record 294: 119–131.
Persons, W.S. IV & Currie, P.J. (2011B) "Dinosaur Speed Demon: The Caudal Musculature of Carnotaurus sastrei and Implications for the Evolution of South American Abelisaurids" PLoS ONE 6(10), e25763. doi:10.1371/journal.pone.0025763
Persons, W.S., IV, & Currie, P.J. (2012) "Dragon Tails: Convergent Caudal Morphology in Winged Archosaurs" Acta Geologica Sinica (English Edition), 86(6), 1402-1412.
Roberts, E.M., Sampson, S.D., Deino, A.L., Bowring, S.A. & Buchwaldt, R. (2013) "The Kaiparowits Formation: A Remarkable Record of Late Cretaceous Terrestrial Environments, Ecosystems, and Evolution in Western North America" [w]: Titus, A.L. & Loewen, M.A. (red.) "At the Top of the Grand Staircase: The Late Cretaceous of Southern Utah" Bloomington, Indiana University Press
Obrazek
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]

Awatar użytkownika
szerman
Neogeński mastodont
Neogeński mastodont
Posty: 4060
Rejestracja: 23 czerwca 2009, o 10:40
Imię i nazwisko: MSz
Lokalizacja: B-B

Re: [Opis] Stuthiomimus

Post autor: szerman »

To fakt, literatury brak (PS nazwy pięter z małej litery), ale i tak robi wrażenie. W końcu ten rodzaj doczekał się na stronie pełnego opisu. Teraz "tylko" wygładzenie, poprawienie, ew. dopisanie czegoś. Gratuluję grudniowego zapału, obyś zaraził nim jak najwięcej z nas! :D
"Mastodon sapiens"

Kamil Kamiński
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1159
Rejestracja: 27 lutego 2014, o 10:49
Imię i nazwisko: Kamil Kamiński
Lokalizacja: Gniew

Re: [Opis] Stuthiomimus

Post autor: Kamil Kamiński »

Wstawiłem opis do ED:
http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... uthiomimus

1. W kontekście niedawnej dyskusji na forum, opatrzyłem go opisem "do weryfikacji", tym bardziej że hasło jest dość zawiłe ze względu na bałagan w nazewnictwie ornitomimidów z Ameryki Północnej
2. To chyba najistotniejsze - przyjąłem klasyfikację za TheropodDatabase - nie będę się tu rozpisywał wszystko jest w haśle
3. Znowu wyszło dość długie hasło - ale znaczna część to historia badań, klasyfikacji itp., nie sposób omówić tego jednym zdaniem. O budowie itd. jest dość ogólnie.
4. Rozmiary drugiego gatunku to moje oszacowanie na podstawie porównania wielkości kilku kości z najbardziej kompletnym okazem gatunku typowego - jest to wyjaśnione w opisie.
5. Mapkę dorzucę później
6. Przydałoby się zrobić też Dromiceiomimus i ew. poprawić/zaktualizować Ornithomimus - mogę się tym zająć wczesną jesienią.

Awatar użytkownika
nazuul
Moderator
Moderator
Posty: 8245
Rejestracja: 3 grudnia 2007, o 19:51

Re: [Opis] Stuthiomimus

Post autor: nazuul »

Kamil Kamiński pisze:6. Przydałoby się zrobić też Dromiceiomimus i ew. poprawić/zaktualizować Ornithomimus - mogę się tym zająć wczesną jesienią.
Mi się wydaje, że te trzy są na tyle ze sobą powiązane, że nie ma sensu robienie ich osobno. Tematyka trudna, opinie taksonomiczne sprzeczne ze sobą i z ICZN, materiał nieopisany - ogólnie północnoamerykańskie ornitomimidy są traktowane przez badaczy po macoszemu, brak jakieś nowej rewizji. Oparcie się na Mortimerze jest myślę dobrym pomysłem.
Czy ww. moje poprawki zostały uwzględnione?
To za co się zabieramy najpierw - ornitomimidy czy spinozaur? Ja bym to drugie sugerował (por. np. ilość wyświetleń Ornithomimus - 4751 i Spinosaurus - 6108).
Obrazek
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]

Kamil Kamiński
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1159
Rejestracja: 27 lutego 2014, o 10:49
Imię i nazwisko: Kamil Kamiński
Lokalizacja: Gniew

Re: [Opis] Stuthiomimus

Post autor: Kamil Kamiński »

nazuul pisze:Czy ww. moje poprawki zostały uwzględnione?
Starałem się je uwzględnić, choć mogłem coś przeoczyć, ale raczej powinno wszystko być
nazuul pisze:To za co się zabieramy najpierw - ornitomimidy czy spinozaur? Ja bym to drugie sugerował (por. np. ilość wyświetleń Ornithomimus - 4751 i Spinosaurus - 6108).
Jasne, weźmiemy się za spinozaura. Strutiomima już robiłem od ładnych paru dni po trochu, i tak jak pisałem w mailu, po dokończeniu opisu (mam tu na myśli moją wersję, która w momencie powstania pomysłu na wspólną aktualizację spinozaura była już w połowie gotowa) mam zamiar wziąć się właśnie za Spinosaurus. Jutro do tego siądę, poczytam, poprzeglądam materiały i zacznę działać. Nie wiem ile mi to zajmie ale na pewno będę się kontaktować i do końca tygodnia coś już będzie zrobione w tej sprawie :D

ODPOWIEDZ