Forum Dinozaury.com

szerman pisze:

W 2004 r. na tej samej farmie odnaleziono kości największego dinozaura Australii, który mierzył 30 m długości.

Wie ktoś może, czy ten zauropod został już opisany? Z tekstu wynika, że jego szkielet nie jest aż tak kompletny jak tego nowo odkrytego. A komentarze na Onecie wymiatają ... 8)

On 3 May 2007, bones from the remains of two huge titanosaurs which were uncovered in 2004 near Eromanga in south-west Queensland went on display at the Queensland Museum, in Brisbane. This find was described by the ABC news service [1] as the largest bones now discovered to date in Australia, eclipsing 'Elliot'.

Dawid Mika pisze:Dziwne, że tak rozpisują się o nowych zauropodach, a o tianyulongu nikt nie wspomina.

hanys pisze:i Vertebrata Palasiatica
http://www.ivpp.ac.cn/en/about_ivpp/abo ... _vpci.html

Lingham-Soliar, T. 2009. Dinosaur protofeathers: pushing back the origin of feathers into the Middle Triassic? Journal of Ornithology. doi: 10.1007/s10336-009-0446-7.

Abstract Reports of primordial feathers (protofeathers) in dinosaurs have received widespread interest. Recently, it was proposed that a novel protofeather in the theropod dinosaur Beipiaosaurus completes the transitional series in the evolution of the feather and provides the first evidence of filamentous feathers as display in nonavian theropods. A more far-reaching evolutionary ramification is the claim that these structures push the origin of monofilamentous integumentary structures into the Middle Triassic or earlier. I discuss problems with the analyses within the broader context of studies concerning the hypothesis of protofeathers, and show that affinity between the integumentary structures in Beipiaosaurus and feathers is improbable. The scientific methodology is questioned by its failure to make phenomena perceivable by objective means, by questionable rationalizations in critical issues, and by lack of consideration of exceptions to the postulated thesis. The notion that primordial feathers occurred in a clade more inclusive than the Coelurosauria and that it is supported by the presence of integumental structures in Psittacosaurus is analyzed and rejected.

szerman pisze:O kurczę! Czy to jedyny rodzaj zauropoda, który ma kolce na ogonie jak stegozaury?

PrzyszĹ‚y paleontolog pisze:Ciekawe kiedy bedzie mięsoĹźerny

Raptorex kriegsteini - prawdziwy "dziadek T-rexa"

Pochodzenie tyranozaurydów (Tyrannosauridae) - dużych drapieżnych dinozaurów z późnej kredy (~80-65 Ma) z Azji i Ameryki Północnej, należących do obszerniejszego taksonu Tyrannosauroidea, przez długi czas było nieznane. Najpierw łączono je wraz z innymi dużymi teropodami w polifiletyczne Carnosauria, później z mniejszymi grupami - np. jurajskimi allozaurami (Paul, 1988). Dopiero na początku lat 90-tych (Holtz, 1994) stwierdzono, że są bliżej spokrewnione z ptakami. Hipotezę tę potwierdziły późniejsze odkrycia. W ostatnich latach byliśmy zasypywani informacjami o odkryciach wczesnych tyranozauroidów, uważanych czasem za "pradziadków T-rexa" (Eotyrannus - 2001, Aviatyrannis - 2003, Dilong - 2004, Guanlong - 2006, Xiongguanlong - 2009). Wydaje się, że tym razem znaleziono tyranozauroida bliskiego przodkom tyranozaura, lub nawet właśnie jego - niewiele autapomorfii, budowa pośrednia między bazalnymi tyranozauroidami a zaawansowanymi tyranozauydami oraz posiadanie cech znanych przedtem tylko u Tyrannosauridae wskazuje wyraźnie, że to nowo opisany Raptorex może być uważany za ewentualnego przodka tyranozaura. Szczątki odnaleziono we wczesnokredowych (barrem - 130-125 Ma) osadach z Chin (najwcześniejsze warstwy formacji Yixian). Prawdopodobnie zostały wydobyte i wywiezione z Chin nielegalnie, po czym trafiły do Arizony, gdzie Henry Kriegstein (okulista i kolekcjoner skamielin) kupił je podczas pokazu skamieniałości. Najpierw uznano je za młodego Tarbosaurus , lecz później zdano sobie sprawę, że jest to okaz bliski osiągnięcia swoich maksymalnych rozmiarów. Wtedy do akcji wkroczył znany (acz kontrowersyjny) paleontolog - Paul Sereno. Z kilkoma współpracownikami (w tym Kriegsteinem) zajął się badaniem okazu. Nowego tyranozauroida oficjalnie nazwano na część okulisty, lecz mówi się też o tym, że w hołdzie jego rodzicom - urodzonym w Polsce, którzy przeżyli niemieckie obozy pracy i koncentracyjne, którzy po wojnie wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych. Henry Kriegstein podarował typowy okaz raptoreksa Uniwersytetowi Chicagowskiemu, a w przyszłości ma on zostać przekazany do swojej ojczyzny i ma spocząć ostatecznie w muzeum w Mongolii Wewnętrznej.

Zobacz teĹź:
Opis Raptorex
Artykuł o Tyrannosauroidea

Źródła:
Sereno, P. C., Tan, L., Brusatte, S. L., Kriegstein, H. J., Zhao, X. & Cloward, C. 2009. Tyrannosaurid Skeletal Design First Evolved at Small Body Size. Science DOI: 10.1126/science.1177428

http://cosmiclog.msnbc.msn.com/archive/ ... 72603.aspx

Co jeszcze kryje się w skałach czyli nowy nietypowy zauropod
Rok 2009 zasłynął wśród fascynatów dinozaurów szeregiem nietypowych odkryć. Najpierw Miragaia - stegozaur o wyjątkowo długiej jak na dinozaura ptasiomiednicznego szyi, której liczba kręgów przewyższała tę występującą u większości zauropodów. Później Tianyulong - wczesnokredowy heterodontozauryd pokryty włóknistymi, nierozgałęzionymi strukturami, będącymi najprawdopodobniej prymitywnymi piórami. W końcu Limusaurus - bezzębny ceratozaur wykazujący cechy konwergentne z niektórymi krurotarsi jak Effigia oraz ornitomimozaurami. Teraz do gabinetu paleontologicznych osobliwości wkracza kolejny dinozaur, tym razem bazalny zauropod.

Spinophorosaurus nigerensis bo o nim mowa żył w bajosie-batonie (środkowa jura) na terenach Nigru (Afryka). Nie można też wykluczyć jego występowania w wczesnej jurze, choć wiek środkowojurajski wydaje się prawdopodobniejszy. Osiągał ok. 13 m długości, więc jak na zauropoda był mały. Posiadał on mieszankę cech dikreozaurydów, mamenchizaurydów i różnych zauropodów w tym kamarazaura, cetiozaura, szunozaura i innych. Jednak najciekawszą jego cechą są dwa nietypowe, sztyletopodobne osteodermy. Znaleziono je w pobliżu przemieszczonej w wyniku rozkładu łopatki, w okolicach miednicy holotypu. Najprawdopodobniej jednak znajdowały się na końcu ogona i pełniły rolę obronną, podobnie jak thagomizer stegozaurów. Do tej pory podobne struktury znaleziono na maczudze szunozaura. Same maczugi są znane także u innych zauropodów jak Omeisaurus. Wiele zauropodów było pokrytych osteodermami, a Agustinia dodatkowo kolcami. Zadaje to kłam dawnej opinii, że jedyną obroną zauropodów były rozmiary.

Spinoforozaur jest znany z dwóch okazów - holotypu (GCP-CV- 4229/NMB- 1699) zawierającego fragmenty czaszki i niemal kompletny szkielet pozaczaszkowy oraz paratypu (NMB-1698-R) - niekompletnego szkieletu i czaszki. Nazwa rodzajowa spinoforozaura pochodzi od łacińskich słów spina - kolec, phoro - nosić/dźwigać i greckiego sauros - jaszczur. Odnosi się ona do charakterystycznych, przypominających kolce osteodermów na ogonie spinoforozaura. Natomiast epitet gatunkowy (nigerensis) pochodzi od Nigru, miejsca znalezienia skamielin tego dinozaura. Wg przeprowadzonej przez badaczy analizy Spinophorosaurus jest taksonem siostrzanym dla Eusauropoda. Potwierdzono także, że środkowojurajskie azjatyckie zauropody nie tworzą monofiletycznego kladu, a cechy na podstawie których je do niego zaliczano są symplezjomorfiami Eusauropoda. Remes i współpracownicy (2009) - autorzy opisu spinoforozaura - sugerują jakoby euzauropody pochodziły z północnej Gondwany, a później skolonizowały Laurazję i południową Gondwanę. Dzięki odkryciu spinoforozaura udało się obalić hipotezę jednolitości zauropodziej fauny przed rozpadem Pangei.

Spinoforozaur jest kolejnym dowodem, że - parafrazując Szekspira - na Ziemi żyły dinozaury o jakich nie śniło się nawet paleontologom, a zapis kopalny potrafi zaskakiwać. Pozostają dwa pytania: jak dziwaczne "straszne jaszczury" zostaną opisane do końca bieżącego roku i jak nietypowe formy odkryją paleontolodzy w następnych latach ?

Dowiedz się więcej:
Opis spinoforozaura
Dyskusja na forum
Praca opisującą spinofozaura


Rekonstrukcja szkieletu Spinophorosaurus nigerensis z pracy Remesa i innych (2009).

Dawid Mika pisze:Spinophorosaurus nigerensis, bo o nim mowa, żył w bajosie-batonie (środkowa jura) na terenach Nigru (Afryka).
(...)
Posiadał on mieszankę cech dikreozaurydów, mamenchizaurydów i różnych innych zauropodów w tym kamarazaura, cetiozaura, szunozaura i innych [powtórzenie, proponuję usunąć pierwsze "innych"]. Jednak najciekawszą jego cechą są dwa nietypowe, sztyletopodobne osteodermy.
(...)
Najprawdopodobniej jednak znajdowały się na końcu ogona i pełniły rolę obronną, podobnie jak thagomizer [można napisać po prostu "kolce ogonowe", albo chociaż w nawiasie podać tłumaczenie tagomizera] stegozaurów.
(...)
Spinoforozaur jest znany z dwóch okazów - holotypu (GCP-CV- 4229/NMB- 1699) zawierającego fragmenty czaszki i niemal kompletny szkielet pozaczaszkowy oraz paratypu (NMB-1698-R) - niekompletnego szkieletu i czaszki.
(...)
Potwierdzono także, że środkowojurajskie azjatyckie zauropody nie tworzą monofiletycznego kladu, a cechy, na podstawie których je do niego zaliczano, są symplezjomorfiami Eusauropoda.

nazuul pisze:

hanys pisze:i Vertebrata Palasiatica
http://www.ivpp.ac.cn/en/about_ivpp/abo ... _vpci.html

a w nim opis nowego gatunku sinornisa, ale zdaniem Cau to zapewne młody S. chaoyangensis.

z bardzo mała kością kulszową

Od piątego października 1905 roku ukazała się praca Henry'ego