Strona 1 z 1
Warsztaty Biologii Ewolucyjnej: Paleontologia ewolucyjna
: 16 marca 2010, o 15:39
autor: Utahraptor
Polska Akademia Nauk, Komitet Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej
Instytut Nauk o Ĺrodowisku Uniwersytetu JagielloĹskiego
LI Warsztaty Biologii Ewolucyjnej
Paleontologia ewolucyjna
Warszawa, sobota 20 marca 2010
Organizator WarsztatĂłw: Jerzy Dzik
Program
10:30 Otwarcie
10:40 Jerzy Dzik (Instytut Paleobiologii PAN, Uniwersytet Warszawski) „MoĹźliwoĹci i ograniczenia paleobiologii ewolucyjnej”
11:40-12:00 krĂłtka przerwa
12:00 Grzegorz Racki (Instytut Paleobiologii PAN) „Wielkie wymierania i ich przyczyny”
13:00 - 14:30 dĹuga przerwa na posiĹek
14:30 Tomasz Sulej i Grzegorz NiedĹşwiedzki (Uniwersytet Warszawski) „Burzliwe poczÄ
tki ery dinozaurĂłw”
15:00 Adam Nadachowski i Piotr Wojtal (Instytut Systematyki i Ewolucji ZwierzÄ
t PAN) „Dlaczego wyginely mamuty, krĂłtki wykĹad o wymieraniu ssakĂłw pod koniec plejstocenu”
15:30 – 15:40 krĂłtka przerwa
15:40 Piotr P. Bernatowicz (Uniwersytet Warszawski) „Filogeneza Pentastomida - konflikt molekuĹ ze skamieniaĹoĹciami”
16:10 Grzegorz NiedĹşwiedzki (Uniwersytet Warszawski) „Tropy czworonogĂłw z osadĂłw Ĺrodkowego dewonu i ich znaczenie dla interpretacji paleobiologicznych”
16:40 Podsumowanie
17:00 ZakoĹczenie
Organizatorzy dziÄkujÄ
WydziaĹowi Biologii Uniwersytetu Warszawskiego za goĹcinÄ i wszechstronnÄ
pomoc.
WiÄcej informacji:
http://www.eko.uj.edu.pl/index.php?opti ... &Itemid=75
: 21 marca 2010, o 21:33
autor: Utahraptor
I juĹź po warsztatach. Z forumowiczĂłw spotkaĹem Bronka. W ramach maĹej relacji:
Pierwsze dwie czÄĹci skupiĹy siÄ wokóŠwymieraĹ. Prof. Dzik argumentowaĹ, iĹź wymierania mogÄ
byÄ artefaktem. PodawaĹ przykĹady linii, ktĂłre swobodnie przechodziĹy przez granicÄ P/T, powoĹywaĹ siÄ na obniĹźenie poziomu morza i wycofanie siÄ wielu pĹytkich mĂłrz, co wywoĹuje luki w zapisie kopalnym. MĂłwiĹ rĂłwnieĹź, Ĺźe wynika to z niewielu profili z tÄ
granicÄ
, czÄsto sĹabo poznanych. W swoim wykĹadzie o ograniczeniach, wspominaĹ rĂłwnieĹź o niemoĹźliwoĹci okreĹlenia miejsca i czasu powstania gatunku w zapisie kopalnym, a takĹźe jego ekstynkcji. StÄ
d problem jak odróşniÄ ekstynkcja/migracja oraz nierealistycznoĹÄ zasiÄgĂłw czasowych gatunkĂłw. OberwaĹo siÄ rĂłwnieĹź kladystyce i grupom siostrzanym. Prof. Dzik postulowaĹ badanie przebiegu ewolucji, skupiajÄ
c siÄ na anagenezie i tworzenia hipotez w oparciu o retrodykcjÄ.
Prof. Racki przedstawiaĹ wspĂłĹczesne koncepcje wymieraĹ. Wprawdzie krzywa Sepkowskiego jest obarczona bĹÄdem, ale zostaĹy omĂłwione nowe metody badania zmian bioróşnorodnoĹci. ZastanawiaĹ siÄ takĹźe nad przyczynami poszczegĂłlnych wymieraĹ. TwierdziĹ, Ĺźe dowody na zwiÄ
zek impaktu ciaĹa kosmicznego z wymieraniem moĹźe ma tylko wymieranie K/Paleogen, brak wystarczajÄ
cych na to dowodĂłw w przypadku innych, m. in. P/T. Obecnie tylko wymieranie ordowickie wiÄ
Ĺźe siÄ z oziembieniem klimatu, pozostaĹym towarzyszyĹo raczej ocieplenie i zwiÄ
zane z tym zaburzenia klimatyczno-ekologiczne.
W drugiej czÄĹci Tomek Sulej i Grzegorz NiedĹşwiedzki omawiali zmiany faun lÄ
dowych krÄgowcĂłw w triasie. Sugerowali brak wpĹywu wymieraĹ P/T, karnik/noryk, T/J na gady, pĹazy i ssaki. Pokazywali przechodzenie wielu linii przez te granice oraz wygasanie innych jeszcze przed wymieraniami. PorĂłwnywali teĹź zespoĹy krÄgowcĂłw z Karoo i Rosji przed i po granicy P/T i wskazywali, iĹź róşnice moĹźna wytĹumaczyÄ czynnikami ewolucyjnymi i ekologicznymi, a nie katastroficznymi.
Panowie Nadachowski i Wojtal w sposĂłb jasny wykazali, iĹź czĹowiek nie miaĹ wielkiego wpĹywu na wymieranie duĹźych ssakĂłw plejstoceĹskich oraz Ĺźe nie wymieraĹy w sposĂłb nagĹy i jednoczesny. Datowanie szczÄ
tkĂłw kostnych wykazaĹo stopniowe zmniejszanie siÄ zasiÄgu mamutĂłw, wraz z ustÄpowaniem stepotundry, ktĂłra obecnie nie wystÄpuje wcale, co wydaje siÄ gĹĂłwnÄ
przyczynÄ
ich wymarcia.
Trzecia czÄĹÄ dotyczyĹa innych zagadnieĹ. Piotr Bernatowicz przedstawiĹ przykĹad Pentastomida, ktĂłre byĹo grupÄ
o niepewnej pozycji filogenetycznej. Badania molekularne wykazaĹy bliskie pokrewieĹstwo wrzÄch do splewek, co kĹĂłci siÄ z budowÄ
chityny i danymi paleontologicznymi. Problem wymaga postanowienia nowych hipotez dotyczÄ
cych pozycji filogenetycznej niektĂłrych skamieniaĹoĹci i pojawienia siÄ odrÄbnych typĂłw chityny u blisko spokrewnionych grup.
Na koniec Grzegorz NiedĹşwiedzki przedstawiĹ znaczenie znalezisk z Polski dla hipotez dotyczÄ
cych wyjĹcia krÄgowcĂłw na lÄ
d. Problem dotyczyĹ zwierzÄ
t duĹźych, ktĂłre w poszukiwaniu pokarmu i ucieczce przed drapieĹźnikami penetrowaĹy tereny odsĹoniÄte przez odpĹyw. Nie miaĹy wtedy konkurencji ze strony ptakĂłw, ktĂłre obecnie ĹźerujÄ
na tego typu terenach. Obecne badania skupiajÄ
siÄ na okreĹleniu sposobu z jakim siÄ poruszali nasi pierwsi lÄ
dowi przodkowie.
Rozmowy i pytania po poszczegĂłlnych wystÄ
pieniach byĹy skromne. Dopiero na podsumowaniu wiele osĂłb wĹÄ
czyĹo siÄ z Ĺźarliwe dyskusje. SzczegĂłlnie duĹźo pytaĹ i komentarzy dotyczyĹo wystÄ
pieĹ 1, 3 i 6.