[opis] Duriatitan (duriatytan)
: 15 września 2011, o 14:54
Korekta: Maciej Ziegler
_______________________
Duriatitan (duriatytan):
Długość: ? m
Wysokość: ? m
Masa: ? t
Czas: późna jura (kimeryd; 155,7-150,8 Ma)
Miejsce: Anglia (hrabstwo Dorset); formacja Kimmeridge Clay
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Sauropodomorpha
Massopoda
Sauropoda
Eusauropoda
Neosauropoda
Macronaria
Titanosauriformes
Duriatitan
Materiał kopalny:
Holotyp NHMUK 44635 to lewa kość ramienna.
Pozycja systematyczna:
Duriatitan to rodzaj zauropoda należący do tytanozauriformów. Wcześniej znany był pod innymi nazwami: pierwotnie został zaliczony do rodzaju Cetiosaurus jako Cetiosaurus humerocristatus przez Hulke (1874). Później przypisywany był innym słabo znanym zauropodom – Pelorosaurus (Sauvage, 1887) i Ornithopsis (Lydekker, 1888), lecz przynależność do żadnego z tych trzech odrębnych rodzajów dinozaurów długoszyich nie była pewna. Na podstawie niezwykle skąpego (ale diagnostycznego) materiału kopalnego (jedynie jedna kość – lewa ramienna) niektórzy naukowcy stwierdzili, że nie mógł należeć do żadnego z wymienionej trójki. Kość ta była zbyt masywna jak na przedstawiciela Cetiosauridae (do którego należy Cetiosaurus), była ona także odmienna od analogicznej kości gatunku typowego Pelorosaurus – P. conybearei. Upchurch i Martin (2002) stwierdzili, że należy ona do przedstawiciela Titanosauriformes; z kolei wg Upchurcha i in. (2004) to nie tylko tytanozauriform, a już przedstawiciel brachiozaurydów (Brachiosauridae). Ostatecznie utworzono dla tego gatunku nową nazwę rodzajową – Duriatitan (Barrett i in., 2010) należącą do grupy Titanosauriformes.
Etymologia:
Nazwa rodzajowa Duriatitan to połączenie nazwy Dorset w formie łacińskiej (Duria) i gr. titan – olbrzyma z mitologii greckiej. Nazwę tę można więc przetłumaczyć na "olbrzym z Durii" (Dorset). Epitet gatunkowy humerocristatus wskazuje na kość ramienną (humerus), która jest jedyną pozostałością tego późnojurajskiego zauropoda.
Spis gatunków:
Duriatitan Barrett, Benson i Upchurch, 2010
Duriatitan humerocristatus (Hulke, 1874) Barrett, Benson i Upchurch, 2010
= Cetiosaurus humerocristatus Hulke, 1874
= Pelorosaurus humerocristatus (Hulke, 1874) Sauvage, 1887
= Ornithopsis humerocristatus (Hulke, 1874) Lydekker, 1888
Źródła:
Barrett P.M., Benson R.B.J. and Upchurch P. (2010) "Dinosaurs of Dorset: Part II, the sauropod dinosaurs (Saurischia, Sauropoda) with additional comments on the theropods". Proceedings of the Dorset Natural History and Archaeological Society 131: 113–126
Upchurch P. and Martin J. (2002): "The Rutland Cetiosaurus: the anatomy and relationships of a Middle Jurassic British sauropod dinosaur.". Palaeontology 45 (6): 1049–1074
Upchurch P., Barrett P. M., Dodson P. (2004) "Sauropoda". W: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): "The Dinosauria". Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press
_______________________
Duriatitan (duriatytan):
Długość: ? m
Wysokość: ? m
Masa: ? t
Czas: późna jura (kimeryd; 155,7-150,8 Ma)
Miejsce: Anglia (hrabstwo Dorset); formacja Kimmeridge Clay
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Sauropodomorpha
Massopoda
Sauropoda
Eusauropoda
Neosauropoda
Macronaria
Titanosauriformes
Duriatitan
Materiał kopalny:
Holotyp NHMUK 44635 to lewa kość ramienna.
Pozycja systematyczna:
Duriatitan to rodzaj zauropoda należący do tytanozauriformów. Wcześniej znany był pod innymi nazwami: pierwotnie został zaliczony do rodzaju Cetiosaurus jako Cetiosaurus humerocristatus przez Hulke (1874). Później przypisywany był innym słabo znanym zauropodom – Pelorosaurus (Sauvage, 1887) i Ornithopsis (Lydekker, 1888), lecz przynależność do żadnego z tych trzech odrębnych rodzajów dinozaurów długoszyich nie była pewna. Na podstawie niezwykle skąpego (ale diagnostycznego) materiału kopalnego (jedynie jedna kość – lewa ramienna) niektórzy naukowcy stwierdzili, że nie mógł należeć do żadnego z wymienionej trójki. Kość ta była zbyt masywna jak na przedstawiciela Cetiosauridae (do którego należy Cetiosaurus), była ona także odmienna od analogicznej kości gatunku typowego Pelorosaurus – P. conybearei. Upchurch i Martin (2002) stwierdzili, że należy ona do przedstawiciela Titanosauriformes; z kolei wg Upchurcha i in. (2004) to nie tylko tytanozauriform, a już przedstawiciel brachiozaurydów (Brachiosauridae). Ostatecznie utworzono dla tego gatunku nową nazwę rodzajową – Duriatitan (Barrett i in., 2010) należącą do grupy Titanosauriformes.
Etymologia:
Nazwa rodzajowa Duriatitan to połączenie nazwy Dorset w formie łacińskiej (Duria) i gr. titan – olbrzyma z mitologii greckiej. Nazwę tę można więc przetłumaczyć na "olbrzym z Durii" (Dorset). Epitet gatunkowy humerocristatus wskazuje na kość ramienną (humerus), która jest jedyną pozostałością tego późnojurajskiego zauropoda.
Spis gatunków:
Duriatitan Barrett, Benson i Upchurch, 2010
Duriatitan humerocristatus (Hulke, 1874) Barrett, Benson i Upchurch, 2010
= Cetiosaurus humerocristatus Hulke, 1874
= Pelorosaurus humerocristatus (Hulke, 1874) Sauvage, 1887
= Ornithopsis humerocristatus (Hulke, 1874) Lydekker, 1888
Źródła:
Barrett P.M., Benson R.B.J. and Upchurch P. (2010) "Dinosaurs of Dorset: Part II, the sauropod dinosaurs (Saurischia, Sauropoda) with additional comments on the theropods". Proceedings of the Dorset Natural History and Archaeological Society 131: 113–126
Upchurch P. and Martin J. (2002): "The Rutland Cetiosaurus: the anatomy and relationships of a Middle Jurassic British sauropod dinosaur.". Palaeontology 45 (6): 1049–1074
Upchurch P., Barrett P. M., Dodson P. (2004) "Sauropoda". W: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): "The Dinosauria". Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press