[Opis] Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
: 22 lipca 2009, o 14:04
Opisthocoelicaudia (opistocelikaudia)
Wielkość:
- długość: 12 m
- masa: 10 t
Występowanie:
- czas: wczesny mastrycht, 69-67 Ma
- miejsce: formacja Nemegt, Ajmak Południowogobijski (Mongolia)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Sauropodomorpha
Massopoda
Sauropoda
Eusauropoda
Neosauropoda
Macronaria
Titanosauriformes
Somphospondylii
Titanosauria
Saltasauridae
Opisthocoelicaudiinae
Etymologia:
Nazwa rodzajowa oznacza "tylnowklęsłe kręgi ogonowe", zaś epitet gatunkowy honoruje Wojciecha Skarżyńskiego, polskiego paleontologa i uczestnika aż sześciu wypraw do Mongolii.
Opis:
Ophistocoelicaudia to rodzaj saltazauryda, który żył podczas podczas późnej kredy na terenach obecnej Mongolii. W 1965 roku polsko-mongolska wyprawa na pustynię Gobi odkryła szczą tki małego zauropoda. W 1977 roku profesor Magdalena Borsuk-Białynicka opisała okaz ten jako niewielkiego kamarazauryda. W 1993 roku po dokładniejszym przebadaniu kości przez Rodolfo Corię i Leonarda Salgado, uznano rodzaj ten za tytanozaura, blisko spokrewnionego z saltazaurem. Nie odkryto czaszki i większej części kręgów szyjnych, które najprawdopodobniej zostały oderwane od ciała przez drapieżne tyrannozaurydy jak Alioramus. Wskazują na to także ślady zębów na miednicy i kości udowej.
Opisthocoelicaudia z wyglą du przypominała zapewne inne tytanozaury, jednak posiadała unikalne dla siebie cechy, w tym nietypowe stawy kręgów ogonowych, dzięki którym powstała nazwa. Inną ciekawą cechą są miejsca na kręgach ogonowych w których za życia zwierzęcia mieściły się mocne więzadła i ścięgna. Wskazują one, iż ogon Opisthocoelicaudia był skierowany nieznacznie w górę, a nie w dół jak u większości zauropodów. Niekiedy uważa się, że ten masywny ogon służył jej za podporę, przy sięganiu po wyżej rosną ce liście. Co ciekawe, zauropod ten został przedstawiony na mongolskich i gwinejskich znaczkach.
Opistocelikaudia może okazać się młodszym synonimem nemegtozaura, znanego wyłą cznie z czaszki.
Opisthocoelicaudia Borsuk-Białynicka, 1977
Opisthocoelicaudia skarzynskii Borsuk-Białynicka, 1977
rekonstrukcja ze strony http://www.static.howstuffworks.com
Wielkość:
- długość: 12 m
- masa: 10 t
Występowanie:
- czas: wczesny mastrycht, 69-67 Ma
- miejsce: formacja Nemegt, Ajmak Południowogobijski (Mongolia)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Sauropodomorpha
Massopoda
Sauropoda
Eusauropoda
Neosauropoda
Macronaria
Titanosauriformes
Somphospondylii
Titanosauria
Saltasauridae
Opisthocoelicaudiinae
Etymologia:
Nazwa rodzajowa oznacza "tylnowklęsłe kręgi ogonowe", zaś epitet gatunkowy honoruje Wojciecha Skarżyńskiego, polskiego paleontologa i uczestnika aż sześciu wypraw do Mongolii.
Opis:
Ophistocoelicaudia to rodzaj saltazauryda, który żył podczas podczas późnej kredy na terenach obecnej Mongolii. W 1965 roku polsko-mongolska wyprawa na pustynię Gobi odkryła szczą tki małego zauropoda. W 1977 roku profesor Magdalena Borsuk-Białynicka opisała okaz ten jako niewielkiego kamarazauryda. W 1993 roku po dokładniejszym przebadaniu kości przez Rodolfo Corię i Leonarda Salgado, uznano rodzaj ten za tytanozaura, blisko spokrewnionego z saltazaurem. Nie odkryto czaszki i większej części kręgów szyjnych, które najprawdopodobniej zostały oderwane od ciała przez drapieżne tyrannozaurydy jak Alioramus. Wskazują na to także ślady zębów na miednicy i kości udowej.
Opisthocoelicaudia z wyglą du przypominała zapewne inne tytanozaury, jednak posiadała unikalne dla siebie cechy, w tym nietypowe stawy kręgów ogonowych, dzięki którym powstała nazwa. Inną ciekawą cechą są miejsca na kręgach ogonowych w których za życia zwierzęcia mieściły się mocne więzadła i ścięgna. Wskazują one, iż ogon Opisthocoelicaudia był skierowany nieznacznie w górę, a nie w dół jak u większości zauropodów. Niekiedy uważa się, że ten masywny ogon służył jej za podporę, przy sięganiu po wyżej rosną ce liście. Co ciekawe, zauropod ten został przedstawiony na mongolskich i gwinejskich znaczkach.
Opistocelikaudia może okazać się młodszym synonimem nemegtozaura, znanego wyłą cznie z czaszki.
Opisthocoelicaudia Borsuk-Białynicka, 1977
Opisthocoelicaudia skarzynskii Borsuk-Białynicka, 1977
rekonstrukcja ze strony http://www.static.howstuffworks.com