[Opis] Sciurumimus
: 24 lutego 2017, o 12:07
Sciurumimus
Długość: ? (długość holotypu - 71,9 cm)
Masa: ?
Miejsce występowania: Niemcy, Bawaria, Formacja Rögling
Czas występowania: późna jura (kimeryd)
Systematyka:
Saurischia
Theropoda
Tetanurae
Coelurosauria/Megalosauridae
Wstęp
Sciurumimus to rodzaj późnojurajskiego teropoda z terenów dzisiejszych Niemiec. Dotąd znaleziono skamieniałości jednego, młodego osobnika.
Odkrycie
Szczątki Sciurumimus zostały odkryte w kamieniołomie Rygol, w pobliżu Painten (Niemcy), w skałach formacji Rögling.
Materiał kopalny
Holotyp- (BMMS) BK 11- to bardzo kompletny szkielet młodego (juwenilnego) osobnika, wraz z odciskami piór. Brakuje kilku ostatnich kręgów ogonowych.
Klasyfikacja
Z analizy Rauhuta i współpracowników wynika, że Sciurumimus jest bazalnym przedstawicielem Megalosauridae. W 2013 roku Godefroit i współpracownicy uznali go za bazalnego przedstawiciela Coelurosauria.
Budowa
Odnaleziony osobnik był młody. Wskazują na to mi. niezrośnięte kości krzyżowe, niezrośnięte szwy neurocentralne kręgów i proporcje ciała (głowa jest proporcjonalnie duża, a kończyny tylne małe).
Holotyp osiągał długość 71,9 cm, natomiast sama czaszka - 7,9 cm. Była więc stosunkowo duża - dłuższa od kręgów szyjnych i o 156% dłuższa od kości udowej.
Jego kość przedszczękowa była smukła. Zęby były mocno zakrzywione, a ich budowa przypominała budowę zębów bazalnych celurozaurów.
Łopatka jest ponad dziesięć razy dłuższa, niż szeroka w najwęższym miejscu, czyli podobnie, jak u allozaurów i celurozaurów, ale inaczej, niż u megalozaurów.
Oprócz skamieniałych kości i piór odnaleziono też fragmenty gładkiej skóry na ogonie.
Etymologia
Nazwa rodzajowa pochodzi od słów „Sciurus”, czyli „wiewiórka”, oraz „mimos”, czyli „udający”. Można przetłumaczyć ja więc jako „udający wiewiórkę”, co odnosi się do dużej ilości piór na ogonie, przez które ogon przypominał ogon wiewiórki.
Nazwa gatunkowa (albersdoerferi) honoruje Raimunda Albersdörfera.
Spis gatunków
Sciurumimus Oliver W. M. Rauhut, Christian Foth, Helmut Tischlingerd, Mark A. Norell
S. albersdoerferi Oliver W. M. Rauhut, Christian Foth, Helmut Tischlingerd, Mark A. Norell
Bibliografia
Oliver W. M. Rauhut, Christian Foth, Helmut Tischlingerd, Mark A. Norell (2012). „Exceptionally preserved juvenile megalosauroid theropod dinosaur with filamentous integument from the Late Jurassic of Germany” Proceedings of the National Academy of Sciences. 109 (29), s. 11746–11751, 2012. DOI: 10.1073/pnas.1203238109
Pascal Godefroit, Andrea Cau, Hu Dong-Yu François Escuillié, Wu Wenhao Gareth Dyke (2013). „A Jurassic avialan dinosaur from China resolves the early phylogenetic history of birds” Nature. 498 (7454), s. 359–362, 2013. DOI: 10.1038/nature12168
Długość: ? (długość holotypu - 71,9 cm)
Masa: ?
Miejsce występowania: Niemcy, Bawaria, Formacja Rögling
Czas występowania: późna jura (kimeryd)
Systematyka:
Saurischia
Theropoda
Tetanurae
Coelurosauria/Megalosauridae
Wstęp
Sciurumimus to rodzaj późnojurajskiego teropoda z terenów dzisiejszych Niemiec. Dotąd znaleziono skamieniałości jednego, młodego osobnika.
Odkrycie
Szczątki Sciurumimus zostały odkryte w kamieniołomie Rygol, w pobliżu Painten (Niemcy), w skałach formacji Rögling.
Materiał kopalny
Holotyp- (BMMS) BK 11- to bardzo kompletny szkielet młodego (juwenilnego) osobnika, wraz z odciskami piór. Brakuje kilku ostatnich kręgów ogonowych.
Klasyfikacja
Z analizy Rauhuta i współpracowników wynika, że Sciurumimus jest bazalnym przedstawicielem Megalosauridae. W 2013 roku Godefroit i współpracownicy uznali go za bazalnego przedstawiciela Coelurosauria.
Budowa
Odnaleziony osobnik był młody. Wskazują na to mi. niezrośnięte kości krzyżowe, niezrośnięte szwy neurocentralne kręgów i proporcje ciała (głowa jest proporcjonalnie duża, a kończyny tylne małe).
Holotyp osiągał długość 71,9 cm, natomiast sama czaszka - 7,9 cm. Była więc stosunkowo duża - dłuższa od kręgów szyjnych i o 156% dłuższa od kości udowej.
Jego kość przedszczękowa była smukła. Zęby były mocno zakrzywione, a ich budowa przypominała budowę zębów bazalnych celurozaurów.
Łopatka jest ponad dziesięć razy dłuższa, niż szeroka w najwęższym miejscu, czyli podobnie, jak u allozaurów i celurozaurów, ale inaczej, niż u megalozaurów.
Oprócz skamieniałych kości i piór odnaleziono też fragmenty gładkiej skóry na ogonie.
Etymologia
Nazwa rodzajowa pochodzi od słów „Sciurus”, czyli „wiewiórka”, oraz „mimos”, czyli „udający”. Można przetłumaczyć ja więc jako „udający wiewiórkę”, co odnosi się do dużej ilości piór na ogonie, przez które ogon przypominał ogon wiewiórki.
Nazwa gatunkowa (albersdoerferi) honoruje Raimunda Albersdörfera.
Spis gatunków
Sciurumimus Oliver W. M. Rauhut, Christian Foth, Helmut Tischlingerd, Mark A. Norell
S. albersdoerferi Oliver W. M. Rauhut, Christian Foth, Helmut Tischlingerd, Mark A. Norell
Bibliografia
Oliver W. M. Rauhut, Christian Foth, Helmut Tischlingerd, Mark A. Norell (2012). „Exceptionally preserved juvenile megalosauroid theropod dinosaur with filamentous integument from the Late Jurassic of Germany” Proceedings of the National Academy of Sciences. 109 (29), s. 11746–11751, 2012. DOI: 10.1073/pnas.1203238109
Pascal Godefroit, Andrea Cau, Hu Dong-Yu François Escuillié, Wu Wenhao Gareth Dyke (2013). „A Jurassic avialan dinosaur from China resolves the early phylogenetic history of birds” Nature. 498 (7454), s. 359–362, 2013. DOI: 10.1038/nature12168