[POPRAWA OPISU] Bradykneme (Bradycneme)
: 8 czerwca 2009, o 16:33
Długość: ?
Wysokość: ?
Waga: ?
Miejsce występowania: łożysko Sinpetru, basen Hateg, Rumunia (Europa)
Czas występowania: 71-65 milionów lat temu, mastrycht (późna kreda)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Tetanurae
Avetheropoda
Coelurosauria
Tyrannoraptora
Maniraptoriformes
Maniraptora incertae sedis
Bradycneme to niewielki teropod, który występował pod koniec kredy na terenach dzisiejszej Rumunii.
Etymologia
Nazwa Bradycneme pochodzi od greckich słów bradys - wolna, ciężka i kneme - noga. Natomiast epitet gatunkowy - draculae jest tytułem nadanym rumuńskiego księciu wołoskiemu Wladowi Palownikowi znanemu z okrucieństwa. W spolszczonej wersji brzmi on po prostu Drakula i dosłownie znaczy tyle co "syn diabła". Temu dinozaurowi nadano ten specyficzny epitet gatunkowy, gdyż basen Hateg gdzie odkryto jego szczątki znajduje się w pobliżu ruin zamku wymienionego wyżej księcia.
Historia odkryć
Jedyna znana skamielina bradykneme - kość goleniowa oznaczona jako BMNH A1588 (37,8 mm) została odkryta w datowanych na mastrycht osadach basenu Hateg. Początkowo została ona opisana przez Lambrechta w 1929 r. jako należąca do znanego z tych samych terenów elopteryksa, uważanego wtedy za ptaka z rzędu pełnopłetwych. Do tego teropoda przypisano również inną kość goleniową oznaczoną jako BMNH A4359. W 1975 Harrison i Walker opisali te kości ponownie jako należące do gigantycznych sów. Właściciela pierwszej z nich nazwali Bradycneme draculae, a drugiej Heptasteornis andrewsi. Później badacze zaczęli spekulować, że trzy wymienione tu zwierzęta nie są ptakami. Pierwszą osobą, która doszła do tego wniosku był Brodkorb (1978). Larry Martin (1983) zasugerował, że bradykneme jest ornitomimidem . Paul (1988) oraz Osmólska wraz z Barsboldem uznali go za troodonta. Le Loeuff i inni (1992) stwierdzili, że bradykneme za młodszym synonimem elopteryksa, którego zaklasyfikowali w obrębie rodziny Dromaeosauridae. Csiki i Grigorescu (1998) uznali heptasteornisa za niższy rangą synonim Bradycneme. Ich zdaniem jest on tetanurem nie należącym do maniraptorów (Maniraptora). Naish (2004) zaliczył rodzaje Elopteryx, Bradycneme i Heptasteornis do alwarezzaurydów - grupy enigmatycznych teropodów o niepewnej pozycji systematycznej. Jednak w innym swojej pracy wydanej przy współpracy z Dyke (2004) drugiego z nich uznał za maniraptora o bliżej nieustalonej pozycji systematycznej. Do chwili znalezienia większej ilości skamielin prawdziwe pokrewieństwa tych trzech rumuńskich dinozaurów pozostaną tajemnicą.
Środowisko
Szczątki bradykneme odkryto w łożysku Sinpetru (basen Hateg, Rumunia). Pod koniec kredy Europa była archipelagiem wulkanicznych wysp. Bradycneme żył na jednej z nich. Z powodu niewielkich ilości dostępnego tam pokarmu, mieszkańcy tej wyspy skarłowaciali. Wymieniony wyżej teropod żył w towarzystwie zauropodów jak Magyarosaurus - najmniejszy znany neozauropod, nodozauryd Struthiosaurus, ornitopody jak Telmatosaurus czy Rhabdodon oraz zagadkowych teropodów w tym elopteryksa i heptasteornisa. Z basenu Hateg pochodzą również szczątki lądowego krokodylomorfa - allodapozucha i gigantycznego pterozaura - hatzegopteryksa.
Gatunki
Bradycneme Harrison i Walker, 1975
Bradycneme draculae Harrison i Walker, 1975
Wysokość: ?
Waga: ?
Miejsce występowania: łożysko Sinpetru, basen Hateg, Rumunia (Europa)
Czas występowania: 71-65 milionów lat temu, mastrycht (późna kreda)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Tetanurae
Avetheropoda
Coelurosauria
Tyrannoraptora
Maniraptoriformes
Maniraptora incertae sedis
Bradycneme to niewielki teropod, który występował pod koniec kredy na terenach dzisiejszej Rumunii.
Etymologia
Nazwa Bradycneme pochodzi od greckich słów bradys - wolna, ciężka i kneme - noga. Natomiast epitet gatunkowy - draculae jest tytułem nadanym rumuńskiego księciu wołoskiemu Wladowi Palownikowi znanemu z okrucieństwa. W spolszczonej wersji brzmi on po prostu Drakula i dosłownie znaczy tyle co "syn diabła". Temu dinozaurowi nadano ten specyficzny epitet gatunkowy, gdyż basen Hateg gdzie odkryto jego szczątki znajduje się w pobliżu ruin zamku wymienionego wyżej księcia.
Historia odkryć
Jedyna znana skamielina bradykneme - kość goleniowa oznaczona jako BMNH A1588 (37,8 mm) została odkryta w datowanych na mastrycht osadach basenu Hateg. Początkowo została ona opisana przez Lambrechta w 1929 r. jako należąca do znanego z tych samych terenów elopteryksa, uważanego wtedy za ptaka z rzędu pełnopłetwych. Do tego teropoda przypisano również inną kość goleniową oznaczoną jako BMNH A4359. W 1975 Harrison i Walker opisali te kości ponownie jako należące do gigantycznych sów. Właściciela pierwszej z nich nazwali Bradycneme draculae, a drugiej Heptasteornis andrewsi. Później badacze zaczęli spekulować, że trzy wymienione tu zwierzęta nie są ptakami. Pierwszą osobą, która doszła do tego wniosku był Brodkorb (1978). Larry Martin (1983) zasugerował, że bradykneme jest ornitomimidem . Paul (1988) oraz Osmólska wraz z Barsboldem uznali go za troodonta. Le Loeuff i inni (1992) stwierdzili, że bradykneme za młodszym synonimem elopteryksa, którego zaklasyfikowali w obrębie rodziny Dromaeosauridae. Csiki i Grigorescu (1998) uznali heptasteornisa za niższy rangą synonim Bradycneme. Ich zdaniem jest on tetanurem nie należącym do maniraptorów (Maniraptora). Naish (2004) zaliczył rodzaje Elopteryx, Bradycneme i Heptasteornis do alwarezzaurydów - grupy enigmatycznych teropodów o niepewnej pozycji systematycznej. Jednak w innym swojej pracy wydanej przy współpracy z Dyke (2004) drugiego z nich uznał za maniraptora o bliżej nieustalonej pozycji systematycznej. Do chwili znalezienia większej ilości skamielin prawdziwe pokrewieństwa tych trzech rumuńskich dinozaurów pozostaną tajemnicą.
Środowisko
Szczątki bradykneme odkryto w łożysku Sinpetru (basen Hateg, Rumunia). Pod koniec kredy Europa była archipelagiem wulkanicznych wysp. Bradycneme żył na jednej z nich. Z powodu niewielkich ilości dostępnego tam pokarmu, mieszkańcy tej wyspy skarłowaciali. Wymieniony wyżej teropod żył w towarzystwie zauropodów jak Magyarosaurus - najmniejszy znany neozauropod, nodozauryd Struthiosaurus, ornitopody jak Telmatosaurus czy Rhabdodon oraz zagadkowych teropodów w tym elopteryksa i heptasteornisa. Z basenu Hateg pochodzą również szczątki lądowego krokodylomorfa - allodapozucha i gigantycznego pterozaura - hatzegopteryksa.
Gatunki
Bradycneme Harrison i Walker, 1975
Bradycneme draculae Harrison i Walker, 1975