Forum Dinozaury.com

Deinocheirus to duĹźy teropod, ktĂłrego skamieniałości odkryła polsko-mongolska ekspedycja paleontologiczna w Kotlinie Nemegt na pustyni Gobi (Mongolia). Deinocheirus został nazwany i opisany przez zmarłą prof. dr hab. Halszkę OsmĂłlską i Ewę Roniewicz w 1970 roku. Nazwa gatunkowa tego teropoda - „mirificus” -znaczy „specyficzny/nietypowy”. Nazwa rodzajowa dinozaura oznacza „strasznoręki” i odnosi się do nadzwyczaj długich kończyn przednich zakończonych ostrymi pazurami. Lambert wyolbrzymił ten obraz, opisując szponiaste dłonie deinocheira jako "przeraĹźającą broń służącą do atakowania dinozaurĂłw prawie kaĹźdej wielkości, zdolne rozpruć miękkie podbrzusze zauropoda". Paul nie zgadza się z tym twierdzeniem. Sądzi, iĹź pazury te są zbyt tępe do zabijania. Mogły najwyĹźej słuĹźyć jako dobry rodzaj obrony przed drapieĹźnikami lub do walk z innymi osobnikami gatunku. Szczątki tego drapieĹźnika składały się na wspomniane wcześniej łapy, kilka fragmentĂłw Ĺźeber, łopatkę oraz kręg. Rosyjski paleontolog - Rozhdestvensky, zauwaĹźył, Ĺźe kończyny przednie Deinocheirus są podobne do łap leniwcĂłw. Zasugerował więc, Ĺźe dinozaur ten specjalizował się we wspinaniu na drzewa w poszukiwaniu owocĂłw, młodych pędĂłw oraz jaj nadrzewnych gadĂłw i praptakĂłw. Wyjaśnia rĂłwnieĹź, Ĺźe teropod ten osiągał znacznie mniejsze rozmiary, a jego długie i umięśnione łapy umoĹźliwiały sprawną wspinaczkę. Pogląd Rozhdestvensky’ego jest jednak sceptycznie przyjmowany przez większość paleontologĂłw.

Klasyfikacja:
Osmólska i Roniewicz utworzyły dla tego nietypowego dinozaura nową rodzinę - Deinocheiridae. Rodzina ta została początkowo zdefiniowana jako przedstawiciele dużych karnozaurów. Niektórzy sugerują nawet, że rodzinę tą należy zaliczyć do nadrodziny Torvosauroidea. Polskie badaczki uważają jednak, iż Deinocheirus należał do kladu Coelurosauria. Z pewnością można odrzucić możliwość jego przynależności do największych w obrębie tej grupy- tyranozauroidów (tyranozaurydy posiadały zredukowane kończyny przednie; jeśli okazałoby się, że Deinocheirus rzeczywiście nim był, to musiałby osiągać nieprawdopodobne rozmiary! Jest to jednak niezbyt możliwe; proporcje ciała miał prawdopodobnie takie jak Ornithomimus). W 1976 roku Barsbold zaproponował utworzenie dla rodziny Deinocheiridae oraz nadrodziny Therizinosauroidea nowy klad o nazwie Deinocheirosauria. Swój pogląd oparł na budowie kończyn przednich tych teropodów. Ostatecznie odrzucono jego propozycję, tworząc jednocześnie dla terizinozauroidów klad Segnosauria (Therizinosauria). Deinocheirus jest obecnie uznawany za ornitomimozaura. Szacuje się, iż osiągał on od 7 do 12 metrów długości i ok. 1 tonę wagi.

Makovicky wyraźnie stwierdza, iż deinocheir to raczej prymitywny ornitomimozaur, ponieważ brak u niego jakichkolwiek typowych cech dla tej grupy. Mimo to, nie ma co do tego stuprocentowej pewności. Nawet przeprowadzona analiza klasyfikacji teropodów (Kobayashi i Barsbold) nie stwierdza jednoznacznie, iż rodzina Deinocheiridae należy do Ornithomimosauria. Według niektórych, takson ten jest nieaktywny, a samego dinozaura klasyfikują w obrębie kladu Ornithomimosauriformes.

Broker pisze:No tak, tylko skad te 7 m

D??ugo??Ä?: 7-12 m???

lub do walk z innymi osobnikami gatunku

tyranociraptor pisze:hehe.A moze to odnalezione raczki spinozaura.

Paleoleo pisze:Pewnie porównali jakoś skamielinę deinocheira z kończynami przednimi innych ornitomimozaurów.

tyranociraptor pisze:hehe.A moze to odnalezione raczki spinozaura.

nazuul pisze:2) i nie "jakąś skamielinę" tylko wszystko co z niego zostało

Kobayashi, Y. and R. Barsbold. 2006 pisze:OsmĂłlska and Roniewicz (1970) and some previous studies
suggested affinities with Ornithomimosauria (Paul 1988; Makovicky et al., 2004). Makovicky et al.
(2004) described ornithomimosaur-like characters in Deinocheirus mirificus (reduced deltopectoral crest
of humerus, a deep acromion process of scapula, and a metacarpal I subequal to metacarpals II and III).
On the other hand, they listed non-ornithomimosaur characters (flange on the supraglenoid buttress of
scapula absent, strongly curved manual unguals with proximally positioned flexor tubercles, lack of syndesmotic
articulation between radius and ulna, and lack of subglenoid shelf of coracoid) (Fig. 5C).
Because of the presence of these ornithomimosaur-like and non ornithomimosaur-like characters, the
phylogenetic status of Deinocheirus mirificus has not been resolved.
In this study, preliminary phylogenetic analyses are used to determine the possible phylogenetic status
of Deinocheirus mirificus within Theropoda and Ornithomimosauria. Data matrices of previous studies
on theropod phylogeny were used (Holtz, 1998; Maryanska et al., 2002; Makovicky et al., 2005). In the
data matrices of Holtz (1998) and Maryanska et al. (2004), Ornithomimidae/Ornithomimosauria was replaced
with twelve taxa (Pelecanimimus polyodon, Harpymimus okladnikovi, Shenzhousaurus orientalis,
Garudimimus brevipes, Archaeornithomimus asiaticus, Sinornithomimus dongi, Gallimimus bullatus,
Anserimimus planinychus, Struthiomimus altus, Ornithomimus edmontonicus, and Dromiceiomimus
brevitertius), and Deinocheirus mirificus was added to the data matrices. For the data matrix of
Makovicky et al. (2005), Deinocheirus mirificus was simply added to their data matrix. Settings for the
analyses (outgroups, character weight, search option, and programs) followed the original analyses.
A strict consensus tree of most parsimonious trees obtained based on the data matrix of Holtz (1998)
suggested the phylogenetic status of Deinocheirus mirificus as a member of Ornithomimosauria and
showed that Pelecanimimusis a sister taxon to the remaining ornithomimosaurs and relationships of ornithomimosaurs
excluding Pelecanimimus are unresolved (Fig. 8A). Deinocheirus mirificus possesses
some unambiguous synapomorphies of Ornithomimosauria from this analysis, and these are reduced acromion
of the scapula, metacarpal I subequal to metacarpal II, and non-hyperextensive metacarpal phalangeal
joints (Fig. 7B). This analysis also suggests that Deinocheirus mirificus is more derived than
Pelecanimimus because it shares three unambiguous synapomorphies low manus (humerus + radius) ratio,
base of metacarpal III along same place as metacarpal I and II, and manual ungual phalanx length
greater than three times longer than proximal height).
In the phylogenetic analysis based on the data matrix of Makovicky et al. (2005) Deinocheirus mirificus
is placed within Ornithomimosauria, sharing two unambiguous synapomorphies (fused scapulocoracoid
and weak deltopectoral crest of the humerus) with other ornithomimosaurs, similar to the
conclusions of Makovicky et al. (2004) (Figs. 7A, 8B). It also suggested that Deinocheirus mirificus is a
sister taxon to the remaining taxa (Pelecanimimus and higher). Deinocheirus mirificus is excluded from
the clade of Pelecanimimus and higher taxa because it possesses the primitive condition in some forelimb
elements (loosely jointed ulna and radius and strongly curved manual unguals with proximally positioned
flexor tubecle) (Nicholls and Russell, 1985; Makovicky et al., 2004).
Using the data matrix of Maryanska et al. (2002), our phylogenetic analysis suggested that Deinocheirus
mirificus is placed outside of Ornithomimosauria and Coelurosauria. This is largely because Deinocheirus
mirificus shows primitive condition in some characters (scapula/humerus length ratio, more than 1.2,
short posterior process of the coracoid, total length of manual phalanges III-1 and III-2 greater than III-3)
for Ornithomimosauria.
Although these preliminary phylogenetic analyses did not resolve the phylogenetic status of Deinocheirus
mirificus, they summarize the affinities of Deinocheirus mirificus with ornithomimosaurs, and its nonornithomimosaur
characters. The analyses do not show a close relationship of Deinocheirus mirificus
with Therizinosauridae. Forelimb elements are important for determining the relationships of derived ornithomimosaurs
(Ornithomimidae) (Kobayashi and Barsbold, 2005). If Deinocheirus mirificusis a primitive
ornithomimosaur as suggested by Makovicky et al. (2004) and a phylogenetic analysis in this study
based on the data matrix of Makovicky et al. (2005), skull and hindlimb elements need to be found in the
future because these elements are important for understanding the relationships of basal ornithomimosaurs
(Currie, 2000; Makovicky et al., 2004; Kobayashi and Barsbold, 2005).

- lengthening of metacarpal I
- lateral torsion of metacarpal I
- lengthening of the third finger
- shortening of the metacarpus
- engthening of the first finger