Forum Dinozaury.com

Podgromada Lycophytina - widłakowe
GĂłrny sylur? dolny dewon-R

Widłakowe są roślinami o wyraźnej przewadze sporofitu nad gametofitem. Pędy i chwytniki rozgałęziają się zazwyczaj dychotomicznie. Liście są drobne, mikrofilne. Tkanka przewodząca zbudowana z cewek i łyka, zarodnie mieszczą się na górnej stronie liści lub w ich pachwinie. Dzisiejsze widłakowe stanowią mała, reliktową grupę roślin zielnych i drzewiastych widłaków wymarłych. Podgromada ta dzieli się na trzy zasadnicze klasy, kilka podklas i wiele rzędów.

Klasa:
Lycopsida
Widłaki jednakozarodnikowe
Asteroxyales
Protolepidonedrales
Lycopodiales

Isoetopsida
Widłaki różnozarodnikowe
Cyclopodiales
Lepidocarpales
Lepiophytales
Pleuromeiales
Isoetales

Selaginellopsida
Widliczki
Selaginellaless




Lycopsida: - Dewon
Klasa ta zawiera niewielkich rozmiarów widłaki zielne, w większości wymarłe, cechujące się wytwarzaniem jednakowych zarodników.
-Asteroxylales
(prawidłakowce) Są to rośliny wymarłe, krzewiaste, z liściopodobnymi wyrostkami na pędach. Najlepiej poznaną formę stanowi Asteroxylon mackei, dawniej zaliczany do psyofitów i występujący wspólnie z nimi we florze dolnodewońskiej w Rhynie.
Do rodzaju Asteroxylon należą rośliny o wysokości do 50cm, ze wzniesionymi łodygami i pełzającymi pod ziemią kłączami. Pędy naziemne były rozgałęzione monopodialnie i gęsto pokryte drobnymi, kolcokształtnymi liśćmi, bez wiązki przewodzącej. Powierzchnię łodyg i liści pokrywała gruba, skutynizowana epiderma, opatrzona wyspecjalizowanymi aparatami szparkowymi. Walec osiowy miał prymitywny charakter aktynosteliczny o gwiaździstym przekroj. Drewno składało się z cewek, tylko nie zawierało typowych komórek sitowych. Zarodnie umieszczone na trzonkach między liśćmi miały jednakowe zarodniki skupione w tetradach.

Z dolnego dewonu pochodzi rodzaj Baragwanathia - skamieniałość charakteryzująca się grubymi łodygami gęsto pokrytymi liśćmi, ułożonymi niedoskonale spiralnie. Na gałązkach płodnych u podstawy niektórych liści znajdowały się pojedyncze, kuliste i nerkowate zarodnie.


Rodzaj Kulangiophyton, również wieku dewońskiego, wykazuje wiele cech wspólnych z widłakami oraz zosterofilofitami. Jest to roślina rozgałęziona dychotomicznie, wytwarzająca zarodnie na krótkich trzoneczkach między wyrostkami interpretowanymi jako prymitywne liście.

Protolepidonedrales - Dewon
Jest to niewielki, całkowicie wymarły rząd, obejmujący rośliny niewielkich rozmiarów, których płożące i wzniesione pędy były pokryte długimi i wąskimi liśćmi o podzielonej blaszce. Blaszka liściowa dzieliła się mniej więcej w połowie swojej długości raz lub dwa razy dychotomicznie. Powstałe odcinki nie leżały w jednej płaszczyźnie.
Za najstarszą skamieniałość uznaje się rodzaj Protolepidodendron spotykany w utworach dolnego i środkowego dewonu. Cienkie łodyżki tych roślin pokrywały dość gęsto spiralnie umieszczone rozwidlone liście, po odpadnięciu pozostawiając charakterystyczne blizny. Zarodnie mieściły się na górnej powierzchni liści pokrywających górne partie wzniesionych pędów.
Najbardziej skomplikowaną budowę liścia miała środkowo dewońska Leclercqia. Liście dzieliły się na pięć łatek, a w ich nasadowej części znajdował się języczek (ligula) - twór bardzo typowy dla widłaków różnozarodnikowych.

Do protolepiedendronowców zalicza się również dewoński rodzaj Colpodexylon o liściach podzielonych na trzy łatki.

Lycopodiales Dolny dewon - R
Do widłakowców należą niewielkie rośliny wymarłe, a także żyjące dzisiaj, wyróżniające się brakiem przyrostu wtórnego.W stanie kopalnym znane są skamieniałości oznaczone jako Drepanophycus z dewonu oraz Lycopodites występujący w utworach dewony górnego, karbonu, jury, kredy i trzeciorzędu.
Rodzaj Drepanophycus obejmuje rośliny zróżnicowane na bezlistne łodygi pełzające po podłożu i ulistnione wzniesione łodygi. Te ostatnie, dochodzące do 50cm wysokości i 3cm średnicy, rozgałęziały się dychotomicznie, pokrywające je rzadko liście grube, krótkie i kolcokształtne, niekiedy haczykowato zagięte osiągały długość do 3 cm. Na górnej stronie niektórych liści na krótkim trzonku mieściły się nerkowate zarodnie produkujące jednakowe zarodniki.


Są to wiadomości podane w tej książce z której posiadam jedynie kserówki ale szybko postaram się podać autorów.[/u]

Puszkin pisze:Dzisiejsze widłakowe stanowią mała, reliktową grupę roślin zielnych i drzewiastych widłaków wymarłych. Podgromada ta dzieli się na trzy zasadnicze klasy, kilka podklas i wiele rzędów.
(...)
Do rodzaju Asteroxylon należą rośliny o wysokości do 50cm, ze wzniesionymi łodygami i pełzającymi pod ziemią kłączami. Pędy naziemne były rozgałęzione monopodialnie i gęsto pokryte drobnymi, kolcokształtnymi liśćmi, bez wiązki przewodzącej. Powierzchnię łodyg i liści pokrywała gruba, skutynizowana epiderma, opatrzona wyspecjalizowanymi aparatami szparkowymi. Walec osiowy miał prymitywny charakter aktynosteliczny o gwiaździstym przekroju.
(..)
Z dolnego dewonu pochodzi rodzaj Baragwanathia - skamieniałość charakteryzująca się grubymi łodygami gęsto pokrytymi liśćmi, ułożonymi niedoskonale spiralnie. Na gałązkach płodnych u podstawy niektórych liści znajdowały się pojedyncze, kuliste i nerkowate zarodnie.
(...)
Za najstarszą skamieniałość uznaje się rodzaj Protolepidodendron spotykany w utworach dolnego i środkowego dewonu. Cienkie łodyżki tych roślin pokrywały dość gęsto spiralnie umieszczone rozwidlone liście, po odpadnięciu pozostawiając charakterystyczne blizny. Zarodnie mieściły się na górnej powierzchni liści pokrywających górne partie wzniesionych pędów.
(...)
Lycopodiales Dolny dewon - R
Do widłakowców należą niewielkie rośliny wymarłe, a także żyjące dzisiaj, wyróżniające się brakiem przyrostu wtórnego.

Jednostki systematyczne wyższe niż gatunek i rodzaj nie piszemy kursywą.

A akurat dzisiaj miałem sprawdzian z widłaków :D

Dino pisze:Jednostki systematyczne wyższe niż gatunek i rodzaj nie piszemy kursywą.

W botanice piszemy. ;)

No proszę, w takim razie przepraszam za wprowadzenie w błąd.
Dino