Nowy gatunek cynodonta z rodzaju
Aleodon opisany z Brazylii (strefa
Dinodontosaurus). Jest to o tyle ciekawe, że ułatwia korelacje triasowych faun na Gondwanie (Figura 19). Prawdopodobnie ten sam gatunek występuje w górnej części formacji Omingonde z Namibii, a ten sam rodzaj w ogniwie Lifua z warstw Manda w Tanzanii. Brazylijska strefa
Dinodontosaurus zazębia się faunistycznie z argentyńską formacją Chañares i uważaną za nieco młodszą brazylijską strefą
Santacruzodon. Może więc reprezentować przełom ladynu i karniku. Górna część ogniwa Lifua warstw Manda jest prawdopodobnie znacznie młodsza niż dotąd sądzono, bo nie zawiera
Cynognathus, a ma
Aleodon. Asilizaur może być więc znacznie młodszy niż dotąd sądzono np. z późnego ladynu.
Martinelli, A. G., Kammerer, C. F., Melo, T. P., Neto, V. D. P., Ribeiro, A. M., Da-Rosa, Á. A., ... & Soares, M. B. (2017).
The African cynodont Aleodon (Cynodontia, Probainognathia) in the Triassic of southern Brazil and its biostratigraphic significance. PloS one, 12(6), e0177948.
http://journals.plos.org/plosone/articl ... 77948-g019
Tradycyjnie dużo się dzieje w archozaurach:
Lecuona, A., Desojo, J. B., & Pol, D. (2017).
New information on the postcranial skeleton of Gracilisuchus stipanicicorum (Archosauria: Suchia) and reappraisal of its phylogenetic position. Zoological Journal of the Linnean Society, w druku.
https://academic.oup.com/zoolinnean/art ... keleton-of
Nesbitt, S., & Desojo, J. B. (2017).
The osteology and phylogenetic position of Luperosuchus fractus (Archosauria: Loricata) from the latest Middle Triassic or earliest Late Triassic of Argentina. Ameghiniana, 54(3), 261-282.
http://www.ameghiniana.org.ar/index.php ... /view/3059
A na koniec najważniejsza wiadomość, która dotyczy naszego triasu. Opisano z Patoki
Patokaea silesiaca nowy rodzaj i gatunek rośliny z późnego triasu, który umieszczono w nowej rodzinie (Patokaeaceae)! Udało się odtworzyć wygląd prawie całej rośliny dzięki znaleziskom połączonym anatomicznie lub mającym podobną budowę kutikuli. Opisano liście, szyszki żeńskie, zalążki, nasiona, a także szyszki męskie zawierające pyłek typu
Enzonalasporites. Te elementy zazwyczaj są znajdowane osobno i aż do dziś trudno je było ze sobą powiązać. Teraz jest to możliwe. Nie znam się na roślinach, ale podejrzewam, że jest to przełom w rozumieniu wczesnej ewolucji roślin iglastych.
Pacyna, G., Barbacka, M., Zdebska, D., Ziaja, J., Fijałkowska-Mader, A., Bóka, K., & Sulej, T. (2017).
A new conifer from the Upper Triassic of Southern Poland linking the advanced voltzialean type of ovuliferous scale with Brachyphyllum/Pagiophyllum-like leaves. Review of Palaeobotany and Palynology, w druku.
http://www.sciencedirect.com/science/ar ... 6716300926