13. EAVP

Czyli co piszczy w paleontologicznej "trawie" :)
Ag.Ent
Kredowy tyranozaur
Kredowy tyranozaur
Posty: 2286
Rejestracja: 19 marca 2009, o 20:55
Imię i nazwisko: Tomasz Skawiński
Lokalizacja: Wrocław

13. EAVP

Post autor: Ag.Ent »

Co prawda do najbliższego zjazdu EAVP jeszcze ponad pół roku, ale ze względu na jego lokalizację (Opole), można spodziewać się sporego zainteresowania forumowiczów (rzecz jasna nie tylko), więc pozwolę sobie założyć nowy temat, jako że pojawiły się już pierwsze informacje od organizatorów:
http://www.eavp.org/meetings/2015/eavp_ ... rcular.pdf
http://www.eavp2015.uni.opole.pl

Awatar użytkownika
Dino
Administrator
Administrator
Posty: 4000
Rejestracja: 13 marca 2006, o 20:45
Imię i nazwisko: Łukasz Czepiński
Lokalizacja: Warszawa
Kontakt:

Re: 13. EAVP

Post autor: Dino »

Rzeczywiście, pora się już zainteresować :) Jak donosi Utahraptor, atmosfera na europejskiej konferencji jest z reguł bardzo sympatyczna, zbliżona do tych ogólnokrajowych, zatem nie ma co się długo namyślać, tylko zapisywać się :)

Szkoda jedynie, że logo konferencji jest dosyć mało informatywne (czy to dzwon, czy to budynek?), a przy stosowaniu w mniejszych rozmiarach staje się w ogóle nieczytelne.


Temat przyklejam :)

Awatar użytkownika
Dino
Administrator
Administrator
Posty: 4000
Rejestracja: 13 marca 2006, o 20:45
Imię i nazwisko: Łukasz Czepiński
Lokalizacja: Warszawa
Kontakt:

Re: 13. EAVP

Post autor: Dino »

Tymczasem, w kwietniu w Bristolu odbędzie się konferencja "Progressive Palaeontology" skierowana głównie dla młodych w branży (ale, patrząc na zeszłe lata, trafiały się niekiedy ciekawe referaty); taki globalny odpowiednik "Młodych w Paleonotologii":
http://www.palass.org/modules.php?name=propal&page=99

Ag.Ent
Kredowy tyranozaur
Kredowy tyranozaur
Posty: 2286
Rejestracja: 19 marca 2009, o 20:55
Imię i nazwisko: Tomasz Skawiński
Lokalizacja: Wrocław

Re: 13. EAVP

Post autor: Ag.Ent »

Konferencja za mniej więcej dwa tygodnie - dostępny jest już program i książka abstraktów.

http://eavp2015.uni.opole.pl/biblioteka ... e-book.pdf
http://eavp2015.uni.opole.pl/biblioteka ... t-book.pdf

Awatar użytkownika
Kahless
Karboński antrakozaur
Karboński antrakozaur
Posty: 588
Rejestracja: 23 kwietnia 2008, o 11:11
Lokalizacja: Lublin
Kontakt:

Re: 13. EAVP

Post autor: Kahless »

Kilka osób z forum będzie na miejscu, więc na pewno sprawozdania będziemy pisać z nowości i ciekawostek :)

Awatar użytkownika
Tomasz Singer
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1579
Rejestracja: 24 września 2007, o 09:44
Lokalizacja: Warszawa

Re: 13. EAVP

Post autor: Tomasz Singer »

Tak trochę nas tam będzie zarówno bardziej aktywnych i bardzo mało aktywnych Forumowiczów. :wink:
Jeżeli nie od razu to po powrocie (brak smartfona) postaram się przybliżyć swoje wystąpienie, a także co ciekawsze smaczki z tej Konferencji. :)
Tomasz Singer

DINOZAURY

Awatar użytkownika
Kahless
Karboński antrakozaur
Karboński antrakozaur
Posty: 588
Rejestracja: 23 kwietnia 2008, o 11:11
Lokalizacja: Lublin
Kontakt:

Re: 13. EAVP

Post autor: Kahless »

Ja na miejscu będę miał dostęp w akademiku więc mogę coś klepnąć każdego wieczora. Chociaż chwilami może to być trudne, zwłaszcza po icebreakerze :D

Ag.Ent
Kredowy tyranozaur
Kredowy tyranozaur
Posty: 2286
Rejestracja: 19 marca 2009, o 20:55
Imię i nazwisko: Tomasz Skawiński
Lokalizacja: Wrocław

Re: 13. EAVP

Post autor: Ag.Ent »

Dzień 1. (8 lipca)
Na początku konferencji profesor Magdalena Borsuk-Białynicka przypomniała postać profesor Zofii Kielan-Jaworowskiej, zmarłej w marcu tego roku, której pamięci poświęcono tę konferencję.
Potem Martin Kundrát opowiedział o pierwszych badaniach histologii kości deinocheira. Zbadano żebra dwóch odkrytych niedawno osobników - większego i mniejszego. Struktura chemiczna kości nie uległa dużym zmianom po ich depozycji. Histologia wskazuje na intensywny remodeling kości, co z kolei (w połączeniu z innymi danymi) sugeruje wysoki poziom metabolizmu i szybkie tempo wzrostu przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. Ponadto żaden ze zbadanych osobników - nawet ten większy - w chwili śmierci nie zakończył jeszcze wzrostu! Planowane są badania kolejnych okazów.
W drugiej prezentacji Filippo Bertozzo przedstawił badania histologii kości pneumatycznych u zauropodów. Ciekawostką było odkrycie w nich licznych włókien Sharpeya (albo struktur do nich podobnych), które zwykle służą do przyczepu mięśni do okostnej.
Następnie Kayleigh Wiersma na przykładzie zauropodów z formacji Morrison (Howe-Stephens Quarry) pokazała, że badania histologiczne (liczba linii zatrzymanego wzrostu, cykliczność, remodeling kości) mogą być przydatne do oceny liczby osobników w zbiorowisku.
Kamil Gruntmejer stwierdził występowanie różnych typów szwów w żuchwie, ale tylko jednego typu w czaszce krasiejowskiego metopozaura, co z kolei wpływa na rozłożenie nacisków wywieranych na kości, a w konsekwencji - sposób polowania.
Philip Knaus opowiedział o tempie metabolizmu u dimetrodona wnioskowanym na podstawie wielkości otworów odżywczych w kościach.
Dalsza część dotyczyła głównie kenozoicznych ssaków, więc pewnie byłaby mniej interesująca dla większości czytelników forum :) Można wspomnieć o wystąpieniu Anneke van Heteren, która sugeruje, że karłowate słonie z greckiej wyspy Tilos osiągnęły małe rozmiary w wyniku pedomorfozy (skróceniu okresu wzrostu) i prawdopodobnie w bardzo krótkim czasie po przybyciu na wyspę. Marlena Świło opowiedziała o odkryciu kolejnych zębów wczesnych ssakokształtnych z Lipia Śląskiego, podobnych do Hallautherium, znanego dotychczas tylko ze Szwajcarii (no i z samego Lipia, bo pierwszy ząb opisano formalnie w 2014 roku w APP). Nie można jednak wykluczyć, że to nowy takson. Marco Marzola przedstawił ciekawe tropy ssaków z aptu Angoli, różniące się od innych ssaczych tropów z kredy, a najbardziej podobne (choć "tylko" konwergentnie) do śladów współczesnych torbaczy.
Po zakończeniu sesji ssaczej zaczęła się sesja posterowa. Byłem wówczas dość zajęty, więc porozmawiałem tylko z Tomaszem Singerem o potencjalnym kręgu niewielkiego teropoda z okolic Chrzanowa, Danielem Madzią o młodym pterozaurze z Solnhofen oraz o tym, że właściwie nic nie wiemy o wczesnej ewolucji mozazaurów, a wcześniej - nieco przypadkowo - z Melanie During o najstarszym znanym kręgu plakodonta Pararcus z Holandii.

Mam nadzieję, że inni uczestnicy uzupełnią w miarę możliwości moje spostrzeżenia i podzielą się własnymi :)

Awatar użytkownika
skrecu
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1544
Rejestracja: 11 listopada 2007, o 20:04
Lokalizacja: Wrc

Re: 13. EAVP

Post autor: skrecu »

po artykule kwestionującym status "Marsupialia" kretów workowatych już nie wierzę w torbacze :)
https://peerj.com/preprints/755/
Bosman chyba też podziela moje zdanie
"Somewhere, something incredible is waiting to be known" - C.Sagan

Awatar użytkownika
Kahless
Karboński antrakozaur
Karboński antrakozaur
Posty: 588
Rejestracja: 23 kwietnia 2008, o 11:11
Lokalizacja: Lublin
Kontakt:

Re: 13. EAVP

Post autor: Kahless »

Dopiero dzisiaj będąc w Krasiejowie mogę napisać kilka słów o konferencji. Niestety kiedy byłem w Opolu w akademiku nie miałem internetu a paradoksalnie w bazie terenowej łapię sieć.
Konferencja była bardzo udana, wszystkie osoby uczestniczące były zadowolone. Niestety jako osoba z organizacji nie mogłem uczestniczyć we wszystkich wystąpieniach ale na kilka wskoczyłem posłuchać. Szczególnie w pamięć zapadło mi wystąpienie Kamila Gruntmejera dotyczące metopozaura. Bardzo interesujące było również słuchanie o ewolucji plakodontów, strukturze skorupek jaj kredowych gadów z Hateg w Rumunii oraz wykład o wężach z Grecji. Bardzo ciekawe były również wykłady dotyczące mozazaurów. Sesja posterowa również była udana. Ogólnie była to moja pierwsza konferencja na taką skalę i jestem naprawdę pozytywnie nastawiony oraz zadowolony.

Ag.Ent
Kredowy tyranozaur
Kredowy tyranozaur
Posty: 2286
Rejestracja: 19 marca 2009, o 20:55
Imię i nazwisko: Tomasz Skawiński
Lokalizacja: Wrocław

Re: 13. EAVP

Post autor: Ag.Ent »

skrecu pisze:po artykule kwestionującym status "Marsupialia" kretów workowatych już nie wierzę w torbacze :)
https://peerj.com/preprints/755/
Bosman chyba też podziela moje zdanie
Zobaczymy czy hipoteza przetrwa próbę czasu - na razie to tylko preprint. Ale wracając do Opola...

Dzień drugi (9 lipca)

Drugi dzień rozpoczął się dwiema równoległymi sesjami specjalnymi - pierwszą poświęconą tropom czworonogów, a drugą - paleoekologii i ewolucji gadów wodnych. Zdecydowałem się pójść na tę drugą.

Na początku James Neenan przedstawił bardzo ciekawy referat o ewolucji uzębienia u plakodontów. Jak się okazuje, zęby wymieniane były tylko z jednej strony w danym momencie, co jest wyjątkowe wśród kręgowców.
Potem Nicole Klein opowiedziała o ewolucji notozaurów na podstawie danych histologicznych. Młodsze formy z wapienia muszlowego miały stosunkowo cieńszą warstwę korową, co sugeruje, że zajmowały nieco odmienne nisze niż ich przodkowie.
Daniel Dick przedstawił dane dotyczące redukcji uzębienia w trakcie ontogenezy ichtiozaura Stenopterygius. Wskazuje to na zmiany w diecie podczas rozwoju, co potwierdzają skamieniałe zawartości żołądka. Młode zwierzęta, mające większe zęby, polowały głównie na ryby, a starsze żywiły się przede wszystkim głowonogami.
Judith Pardo-Pérez omówiła paleobiogeografię ichtiozaurów w późnej jurze i porównała to z drapieżnym Pliosaurus.
Marcin Machalski opowiedział o fosforytowym stanowisku z Annopola (alb). W około półmetrowej warstwie znaleziono skamieniałości wielu kręgowców, takich jak liczne ryby kostno- i chrzęstnoszkieletowe (w tym bardzo duże rekiny), żółwie, ichtiozaury, plezjozaury i pterozaury. Jest ona wyjątkowa, bo na pobliskich stanowiskach, mimo dużo większej grubości, nie odnaleziono praktycznie żadnych skamieniałości.
Femke Holwerda mówiła o segregacji nisz u mozazaurów na podstawie badań mikrostarcia szkliwa. Twardym pokarmem żywiły się Carinodens, Prognathodon saturator i - w mniejszym stopniu - Mosasaurus. Prognathodon sectorius polował na zwierzęta o miększych ciałach. Zaskakujące wyniki przyniosły badania szkliwa Plioplatecarpus, zwykle uważanego za żywiącego się rybami, czyli dość miękkim pokarmem, podczas gdy ślady na szkliwie wskazują na twardsze ofiary. Autorzy sugerują, że mógł on polować np. na ryby pokryte twardymi płytkami (podobne do morskich niszczuk?) albo amonitami.
Na koniec John Jagt wspomniał o trudnościach w wydobyciu szkieletu sporego mozazaura z kopalni cementu w okolicach Maastricht.

Po przerwie do wyboru znowu miałem dwie równoległe sesje - jedną poświęconą kopalnym rybom i drugą, dotyczącą paleogeografii (właściwie to paleobiogeografii). Postanowiłem wysłuchać referatów na drugiej z nich.
Rozpoczął ją Maciej "Dilong" Pindakiewicz, mówiący o polsko-rosyjskich wykopaliskach na stanowisku we Wjaznikach, z pogranicza permu i triasu. W permskiej części odkryto ryby (w tym nowe morfotypy zębów) i niewielkie czworonogi, takie jak synapsydy, anapsydy i protorozaury. Część triasowa zawierała głównie szczątki małych płazów z rodzaju Tupilakosaurus.
Następnie Monika Kowal-Linka przedstawiła dane dotyczące powstania oleneckich warstw kościonośnych w okolicach Gogolina, skąd pochodzą liczne szczątki wczesnych zauropterygów, a także protorozaurów.
Dawid Surmik opowiedział o różnorodności gadów w środkowym triasie Górnego Śląska na podstawie badań materiałów muzealnych oraz nowo wydobytych skamieniałości (głównie zauropterygów) ze stanowisk w Jaworznie i Żyglinie.
Potem Oliver Wings omówił faunę kręgowców z kimerydzkiego stanowiska Langenberg, skąd pochodzą m.in. szczątki zauropoda Europasaurus. Występowały tam ryby, jaszczurki, pterozaury i krokodylomorfy oraz stegozaury i teropody. Wings zaprezentował piękne trójwymiarowe modele czaszki krokodylomorfa Theriosuchus z Langenbergu. Odnaleziono także ząb trzonowy wieloguzkowca bardzo podobnego do Proalbionbaatar. Tropy wskazują na występowanie tam dużych teropodów (ok. 7-8 m długości), będących największymi zwierzętami w ekosystemie - być może to one doprowadziły do zagłady europazaurów?
Eberhard "Dino" Frey (to nie pseudonim z forum :)) mówił o faunie późnokredowych kręgowców z meksykańskiego Las Aguilas. Obejmowała ona liczne hadrozaury i teropody - tyranozaurydy, dromeozaurydy i ptaki, a tropy wskazują na jeszcze inne grupy. Ponadto występowały tam żółwie, plezjozaury i zaawansowane krokodylomorfy. Liczne są koprolity. Zastanawiający może być brak ceratopsów, ale ich skamieniałości są częste na innych pobliskich stanowiskach.
Ștefan Vasile opowiedział o wykopaliskach w rumuńskim Petrești. To nadrzeczne stanowisko opisano jako "efemeryczne", gdyż miało ulec zniszczeniu w wyniku wybetonowania brzegów, jednak brak funduszy na ten projekt przedłużył jego paleontologiczną "używalność". W kampańskiej sekcji odnaleziono skamieniałości ryb, płazów, jaszczurek, krokodylomorfów, wieloguzkowców i dinozaurów (m.in. tyreoforów), jednak była ona uboższa niż część mastrychcka.

Później po raz kolejny musiałem wybierać - mogłem kontynuować słuchanie o paleobiogeografii albo przenieść się na sesję o wczesnych czworonogach i synapsydach (co też uczyniłem).

Najpierw David Marjanović mówił o kontrowersjach w ustaleniu filogenezy współczesnych płazów. Marjanović sugeruje, że hipoteza temnospondylowa nie jest wspierana tak silnie, jak się często przyjmuje. On sam sugeruje, że dzisiejsze płazy pochodzą raczej od lepospondyli (temnospondyle nie należałyby wówczas do grupy koronowej czworonogów i byłyby prawdopodobnie bardziej "rybie" niż to się zwykle sądzi).
Michaił Szyszkin nie przybył na konferencję, więc zastąpił go Michel Laurin, który opowiedział o użyteczności mikrostruktury kości w badaniu ekologii wymarłych zwierząt. Skoncentrował się na synapsydzie Ophiacodon, o którym spekulowano, że mógł być zwierzęciem wodnym. Badania kości wykluczają tę hipotezę - było to raczej zwierzę lądowe lub ziemnowodne, pochodzące od lądowych przodków.
Celeste Pérez Ben mówiła o integracji pomiędzy różnymi kośćmi czaszki w ewolucji czaszki wczesnych czworonogów, na przykładzie temnospondyli Apateon i Micromelerpeton oraz sejmuriamorfa Discosauriscus.
Elżbieta Teschner opowiedziała o budowie kończyny przedniej krasiejowskiego metopozaura. Różnił się on od pozostałych temnospondyli obecnością pięciu kości śródręcza. Referat stanowił jednak przede wszystkim opis fotogrametrii i niesionych przez nią możliwości.
Potem mikrofon znowu przejął Michel Laurin, przedstawiając badania wielkości genomu u wczesnych płazów ogoniastych. Współczesne płazy ogoniaste mają bardzo duże genomy, jednak na początku ewolucji tej grupy genom był jeszcze stosunkowo mały, co sugeruje, że wcześni przedstawiciele tej grupy nie przechodzili metamorfozy, bo płazy przeobrażające się mają genom większy niż te nieprzechodzące metamorfozy.
"Dino" Frey omówił ewolucję lokomocji u synapsydów od permu do końca kredy - od typowo gadziego sposobu poruszania się do bardziej zbliżonego do tego występującego u ssaków.
Ostatni referat w tej sesji przedstawiła Leda Pičuljan, opowiadająca o budowie permskiego dicynodonta Syops vanhoepeni z Zambii, dawniej zaliczanego do rodzaju Dicynodon, a obecnie włączanego do Geikiidae.

Na tym zakończył się drugi dzień, a dla mnie (niestety :() również cała konferencja, ponieważ w piątek musiałem już być we Wrocławiu. Straciłem więc m.in. sesję poświęconą gadom, podczas której swoje referaty przedstawiło wieeelu forumowiczów. Mam nadzieję, że w wolnej chwili pochwalą się swoimi osiągnięciami i wrażeniami z konferencji :)

Utahraptor
Moderator
Moderator
Posty: 2572
Rejestracja: 22 października 2007, o 18:29

Re: 13. EAVP

Post autor: Utahraptor »

Ag.Ent pisze:Dzień 1. (8 lipca)
...
W drugiej prezentacji Filippo Bertozzo przedstawił badania histologii kości pneumatycznych u zauropodów. Ciekawostką było odkrycie w nich licznych włókien Sharpeya (albo struktur do nich podobnych), które zwykle służą do przyczepu mięśni do okostnej.
...
Można wspomnieć o wystąpieniu Anneke van Heteren, która sugeruje, że karłowate słonie z greckiej wyspy Tilos osiągnęły małe rozmiary w wyniku pedomorfozy (skróceniu okresu wzrostu) i prawdopodobnie w bardzo krótkim czasie po przybyciu na wyspę.
Mnie te włókna w otworach pneumatycznych zaintrygowały. Występują one tylko przy nich. Filippo powtórzył swe badania na dzisiejszym ptaku i nie znalazł podobnych struktur. Zastanawiał się więc, czy może takie duże zwierzęta jak zauropody miały dodatkowe umocowanie worków w kręgach, które nie występuje u (małych) ptaków. Ja się zastanawiam, czy rzeczywiście tam był worek powietrzny. Autor obiecał podobne badania na strusiu i kolejnych zauropodach.
Jeśli chodzi o karłowacenie, to wyobrażam sobie, że proces ten mógł zajść wcześniej na sąsiednich wyspach. Wtedy już w momencie przybycia na Tilos byłyby one małe. Nie zmienia to faktu, że jest to ciekawa sprawa. Słoniowate rosną wolno i najlepszą metodą jest skrócenie wzrostu. Szybko rosnące ssaki osiągały mniejsze rozmiary na inne sposoby.
Biologia, UW

Awatar użytkownika
Tomasz Singer
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1579
Rejestracja: 24 września 2007, o 09:44
Lokalizacja: Warszawa

Re: 13. EAVP

Post autor: Tomasz Singer »

Dzień 2. (9 lipca) - dokończenie
Po wystąpieniach, nastąpiła krótka przerwa. Towarzystwo przeniosło się do Studenckiego Centrum Kultury (niedaleko miejsca Konferencji). Najpierw odbyło się walne zebranie (chyba członków EAVP, ale proszeni byli wszyscy uczestnicy konferencji). Potem odbyła się Aukcja na rzecz stypendiów dla studentów połączona z małym spotkaniem towarzyskim. Wystawiłem od siebie kolce jeżowców z Bałtowa, a sam wylicytowałem za 12 € zestaw skamieniałości z albu Teksasu (głównie ładne ślimaki)

Dzień 3. (10 lipca)
Do przerwy obiadowej był to wyraźnie polski dzień
Na początku
Najpierw Michał Antczak z UAM podważał słuszność wydzielania gatunku Stagonolepis olenkae z Krasiejowa. Potem Dawid Dróżdż przedstawiał budowę dłoni tegoż zwierzęcia. Po nim występował Grzegorz Niedźwiedzki i mówił o dinozauromorfach z Polski. Na koniec przed przerwą było ciekawe wystąpienie Thierry'iego Tortosa'y o nowym materiale zaliczanym do rodzaju Rhabdodon, prawdopodobnie mogą być opisane trzy nowe gatunki tego rodzaju z Francji, dwa mniejsze posiadające cechy zbliżone do rodzajów Mochlodon i Zalmoxes oraz ostatni największa forma dochodząca do 5 m długości.

Po przerwie kawowej
Rozpocząłem wystąpieniem o gatunkach rodzaju Protoceratops. Przy okazji przedstawiane były cechy dla rodziny Protoceratopsidae i samego rodzaju. Po mnie referowała Justyna Słowiak o budowie miednicy i kończyny tylnej protoceratopsa o nr ZPAL MgD-II/3 (tego o tropie, opracowywałem jego czaszkę). W dalszej kolejności występował Łukasz Czepiński o ontogenezie rodzaju Bagaceratops. Ostatni z polskiej ekipy Tomasz Szczygielski mówił o polskim triasowym żółwiu z rodzaju Proterochersis, mający być nowym gatunkiem.

Po lunch'u
Była część o jajkach i wczesnych ptakach. Następnie wybierano miejsce przyszłorocznej konferencji, która ma odbywać się w Holandii.
Kolejnym punktem programu była wycieczka do opolskiego kamieniołomu "Odra", gdzie można było szukać skamieniałości wieku turońskiego. W przeciwieństwie do wypadu w 2008 roku nie znalazłem zęba ptychodusa tylko płytkę pancerza wąsonoga.

Dzień 4. (11 lipca)
Wyjazd do Krasiejowa. W pierwszym rzędzie zwiedzanie powstałego w zeszłym roku Parku Ewolucji i Nauki Człowieka, a potem zwiedzanie Juraparku. Po wyjściu z Pawilonu, ukazującego zostawione na miejscu kości tamtejszych zwierząt, pozwolono uczestnikom Konferencji wejście na obszar Stanowiska Paleontologicznego i zabranie ze sobą kawałków znalezionych w gruzie. Na zakończenie odbył się tam bankiet.
Tomasz Singer

DINOZAURY

Awatar użytkownika
Dino
Administrator
Administrator
Posty: 4000
Rejestracja: 13 marca 2006, o 20:45
Imię i nazwisko: Łukasz Czepiński
Lokalizacja: Warszawa
Kontakt:

Re: 13. EAVP

Post autor: Dino »

Jeśli tylko mogę dodać szczegóły do niektórych gadzich wystąpień.

Grzegorz wspominał o kilku bardzo interesujących odkryciach z Polski, w tym o materiale kostnym dinozauromorfa z Gór Świętokrzyskich (i kilku obiecujących stanowiskach triasowych w tej okolicy) czy możliwej obecności bardzo dużego silezauryda w Krasiejowie (podobnie jak NHMUK R16303 współwystępujący z Asilisaurus w środkowym triasie Tanzanii). Pokazywał również niepublikowane wcześniej triasowe tropy dinozauromorfów i dinozaurów z terenów Polski (zarówno ze Śląska jak i z Gór Świętokrzyskich). Dużo w tej tematyce pojawia się w niedawno wydanej książce popularnonaukowej Grzegorza "Smok z Lisowic. Wielki drapieżnik z triasu", o której to niebawem napiszę (Dinozaury.com widnieją jako patron medialny tej pozycji).

Dawid Dróżdż ma bardzo fajny materiał kończyny przedniej aetozaura, zachowany w stanie artykułowanym, co umożliwia pełną rekonstrukcję jej wyglądu (nawet osteodermy zachowały się w niemal pierwotnym ułożeniu, z częściowym pośmiertnym przemieszczeniem.

Tortosa z trzema morfotypami rabdodona mnie nie do końca przekonał, jednak czekam na kolejne doniesienia (obiecywał na przyszłorocznym EAVP w Holandii przedstawić bliższe opracowanie tych nowo-odkrytych okazów).

Tomasz w swoim wystąpieniu sugerował wyodrębnienie drugiego gatunku Protoceratops - P. "brownschlaikjeri", do którego należeć miałaby część okazów P. andrewsi, oraz przypisywał do materiału ?Protoceratops kozlowskii pewien fragmentaryczny materiał z polskiej kolekcji (co wg mnie jest dyskusyjne).

Justyna wskazywała na dużą odmienność w budowie miednicy młodego okazu Protoceratops, a także kończyn tylnych, które sugerują obecność solidnej muskulatury, co mogłoby mieć implikacje dla lokomocji tego zwierzęcia (jestem w stanie sobie wyobrazić, że najmłodsze prtoceratopsy poruszały się fakultatywnie na dwóch nogach, jak to pokazał niegdyś Jaku "Kahless" Kowalski na swoim szkicu).

Co do mojego wystąpienia - przedstawiłem całkiem nową rekonstrukcję czaszki Bagaceratops, oraz wykazywałem, że Gobiceratops, Lamaceratops, Platyceratops i Magnirostris przedstawiają wszystkie autapomorfie Bagaceratops, dobrze wpasowują się w jego ciąg ontogenetyczny (uzupełniając jego ekstrema), nie wykazując przy tym żadnych diagnostycznych różnic - wobec czego uznałem je za młodsze synonimy bagaceratopsa. Oryginalny materiał ?Protoceratops kozlowskii uznałem z kolei za odrębny od Bagaceratops czy Protoceratops i diagnostyczny, przez co sugerowałem reaktywację nazwy Breviceratops kozlowskii, która ma cechować się unikalną kombinacją cech plezjomorficznych i zaawansowanych. Przy okazji wskazywałem na ciekawe rzeczy, jeśli chodzi o występowanie tych neoceratopsów w różnych późnokredowych formacjach Gobi.

Wśród posterów - był poster Tomasza Skawińskiego, Mateusza i Svena Sachsa odnośnie skamieniałości Megacnemus ze Śląska, która zdeponowana została przez von Huene w Hamburgu (sfotografowaliśmy ją wstępnie przy okazji wyjazdu po Velocipes). Poster do obejrzenia tutaj: https://www.academia.edu/13424518/Megac ... _of_Poland

Również poster dotyczący wyników ekspedycji do Grenlandii, na którym m.in. Niedźwiedzki, Tałanda, Wolniewicz i Sulej prezentowali odkryte tropy wczesnych zauropodomorfów. Rafał Piechowski i inni prezentowali nową rekonstrukcję czaszki silezaura, a Tomek Singer - kręg teropoda z Chrzanowa, który miałby być świadectwem karłowacenia form na terenie Polski (niestety kręg wciąż nie jest wypreparowany ze skały, wobec czego do obserwacji pozostaje jedynie jego trzon).

Z ciekawych rzeczy -podczas wycieczki w Krasiejowie jeden z Holendrów natrafił na fragment czaszki niewielkiego temnospondyla - prawdopodobnie młodego metopozaura.

Awatar użytkownika
Tomasz Singer
Jurajski allozaur
Jurajski allozaur
Posty: 1579
Rejestracja: 24 września 2007, o 09:44
Lokalizacja: Warszawa

Re: 13. EAVP

Post autor: Tomasz Singer »

Dino pisze:Tomasz w swoim wystąpieniu sugerował wyodrębnienie drugiego gatunku Protoceratops - P. "brownschlaikjeri", do którego należeć miałaby część okazów P. andrewsi, oraz przypisywał do materiału ?Protoceratops kozlowskii pewien fragmentaryczny materiał z polskiej kolekcji (co wg mnie jest dyskusyjne).
Także na dwóch innych kompletniejszych okazach, z czego jeden pokazałem, a identyfikowanych jako Bagaceratops. 8-)
Mam też trochę inną koncepcję na temat pozycji systematycznej i statusu rodzaju Platyceratops. Według mnie jest przedstawicielem rodziny Protoceratopsidae (jestem zwolennikiem wydzielania rodziny Bagaceratopsidae) i ważnym rodzajem a nie synonimem Bagaceratops.
Rosyjski materiał biorący udział w utworzeniu rodzaju Breviceratops zwłaszcza osobnik najbardziej dorosły powinien być zaliczany do nowego rodzaju.
Dino pisze:Justyna wskazywała na dużą odmienność w budowie miednicy młodego okazu Protoceratops, a także kończyn tylnych, które sugerują obecność solidnej muskulatury, co mogłoby mieć implikacje dla lokomocji tego zwierzęcia (jestem w stanie sobie wyobrazić, że najmłodsze protoceratopsy poruszały się fakultatywnie na dwóch nogach, jak to pokazał niegdyś Jaku "Kahless" Kowalski na swoim szkicu).
Może u bardzo młodych osobników. Ten na wpół dorosły okaz ma tak proporcjonalnie do reszty ciała dużą głowę, że wykluczało by to dwunożność. Kończyny przednie na ogół pełniły u dinozaurów funkcję podporową. Wskazują na to odciski kończyn przednich, które u dinozaurów uważanych za czworonożne jak np. Scelidosaurus są bardzo płytkie w porównaniu do głębokości odcisku stopy. Gdyż to właśnie tylna kończyna odpowiedzialna była za główny napęd. Nawet u zauropodów trop kończyny przedniej jest wyraźnie płytszy od stopy.
Dino pisze:Również poster dotyczący wyników ekspedycji do Grenlandii, na którym m.in. Niedźwiedzki, Tałanda, Wolniewicz i Sulej prezentowali odkryte tropy wczesnych zauropodomorfów. Rafał Piechowski i inni prezentowali nową rekonstrukcję czaszki silezaura, a Tomek Singer - kręg teropoda z Chrzanowa, który miałby być świadectwem karłowacenia form na terenie Polski (niestety kręg wciąż nie jest wypreparowany ze skały, wobec czego do obserwacji pozostaje jedynie jego trzon).
Z kręgu zachował się chyba tylko trzon, na co wskazywały by warunki jego złożenia w osadzie. Postaram się jeszcze pod preparować go. Miałem bardziej pomęczyć szybciej Andrzeja Boczarowskiego w sobotę to na bankiecie była by możliwość obejrzenia okaz na żywo. W planie jest wykonanie skanu 3D i a nawet wydruku 3D. Ostatnio dowiedziałem się, że dziwna rzeźba powierzchni trzonu kręgu powstała w wyniku przyklejenia się do niej szczytowej części pewnego ślimaka.
Dino pisze:Z ciekawych rzeczy -podczas wycieczki w Krasiejowie jeden z Holendrów natrafił na fragment czaszki niewielkiego temnospondyla - prawdopodobnie młodego metopozaura.
Ja byłem świadkiem znalezienia ładnie zachowanych zębów metapozaura. Sam osobiście znalazłem dwa ładne, jak na warunki Krasiejowa, kawałki skamieniałego drewna. :)
Tomasz Singer

DINOZAURY

Awatar użytkownika
Dino
Administrator
Administrator
Posty: 4000
Rejestracja: 13 marca 2006, o 20:45
Imię i nazwisko: Łukasz Czepiński
Lokalizacja: Warszawa
Kontakt:

Re: 13. EAVP

Post autor: Dino »

Tomasz Singer pisze:
Dino pisze:przypisywał do materiału ?Protoceratops kozlowskii pewien fragmentaryczny materiał z polskiej kolekcji (co wg mnie jest dyskusyjne).
Także na dwóch innych kompletniejszych okazach, z czego jeden pokazałem, a identyfikowanych jako Bagaceratops. 8-)
Z którą to pierwotną identyfikacją się zgadzam - te okazy to typowe, kompletnie zachowane bagaceratopsy, wykazujące wszystkie cechy charakterystyczne Bagaceratops, dodatkowo z bardzo istotnym, ogonowym brzegiem kryzy ciemieniowej, i fenestracją tej kryzy, której ślady są widoczne nawet na okazie holotypowym Bagaceratops.
Tomasz Singer pisze:Mam też trochę inną koncepcję na temat pozycji systematycznej i statusu rodzaju Platyceratops. Według mnie jest przedstawicielem rodziny Protoceratopsidae (jestem zwolennikiem wydzielania rodziny Bagaceratopsidae) i ważnym rodzajem a nie synonimem Bagaceratops.
Platyceratops nie ma żadnej cechy wyróżniającej go od bagaceratopsa (a jednocześnie ma niemal wszystkie autapomorfie Bagaceratops - oprócz tych, których stwierdzenia uniemożliwia stan zachowania okazu), zróżnicowanie w kształcie czaszki wynika zarówno ze zmian ontogenetycznych jak i zmienności indywidualnej. Wg mnie nie ma potrzeby wyróżniania Bagaceratopidae (Alifanov w 2003 zaproponował nazwę bez "s"), ale jeśli już to można ją zastosować dla kladu Bagaceratops + Breviceratops.
Tomasz Singer pisze:Rosyjski materiał biorący udział w utworzeniu rodzaju Breviceratops zwłaszcza osobnik najbardziej dorosły powinien być zaliczany do nowego rodzaju.
Rosyjski materiał referowany do Breviceratops jest niemal w stu procentach bagaceratopsem (jest jeden okaz o ciekawym układzie okien, któremu mam nadzieję przyjrzeć się, jeśli będę miał okazję być w Moskwie). Okazy ZPAL MgD-I/117 (holotyp ?Protoceratops kozlowskii) i ZPAL MgD-I/116 (materiał przypisany) to przedstawiciele ważnego taksonu, wyróżniającego się kombinacją cech plezjomorficznych i zaawansowanych, odrębnego od Protoceratops i Bagaceratops, zasługującego na nową nazwę rodzajową (a ta została dla holotypu ?P. kozlowskii nadana w 1990 roku przez Kurzanova -> Breviceratops). Wobec tego postuluję reaktywację nazwy Breviceratops kozlowskii, ale zawierającą tylko dwa okazy z polskiej kolekcji.

ODPOWIEDZ