Forum Dinozaury.com

Ezcurra, Mart?­n D, and Cuny, Gilles. 2007. The coelophysoid
Lophostropheus :!: airelensis, gen. nov.: a review of the systematics of
"Liliensternus" airelensis from the Triassic-Jurassic boundary outcrops
of Normandy (France). 73-86.

Liliensternus airelensis gets a new name, and is found to be closer to
the coelophysids ("Syntarsus" kayentakatae + Coelophysis) than to
Liliensternus liliensterni. All material pertaining to it is
redescribed. The paucity of Rhaetian dinosaurs is discussed as well.
For those of you keeping score on these things, Syntarsus rhodesiensis is
included in Coelophysis, and Ceratosauria is closer to Tetanurae
(Ceratosauria + Tetanurae = Averostra).

Averianov, Alexander O., and Dieter-Sues, Hans. 2007. A new troodontid
(Dinosauria: Theropoda) from the Cenomanian of Uzbekistan, with a review
of troodontid records from the territories of the former Soviet Union.
87-98.

Say hello to Urbacodon itemirensis :!:, based on ZIN PH 944/16, a left
dentary from the Cenomanian Dzharakuduk Formation. It's one of those
troodontids with unserrated teeth (32 of them in the type dentary), and
the jaw is rather straight in dorsal/ventral view, with a diastema toward
the back of the tooth row. Many troodontid bits from across Central Asia
are discussed. Troodon asiamericanus is dubious, and T. isfarensis may
be based on a hadrosaur prefrontal, not a troodont frontal (although the
bone could not be located). Additionally, Archaeornithoides is
tentatively retained as a separate genus, although it could prove to be a
juvenile Byronosaurus, which also has unserrated teeth.

Therrien, Francois, and Henderson, Donald M. 2007. My theropod is bigger
than yours...or not: estimating body size from skull length in theropods.
108-115.

Here's an early contender for the best title of the year. Two
regressions show that skulls get longer relative to body length with
increasing size, and that body mass increases faster than skull length
with increasing body size. These regressions indicate much heavier
carcharodontosaurids than previously suggested (in rex's weight class),
and shorter and much heavier spinosaurids than suggested (past rex).

Short Communications
Garc?­a, Rodolfo A. 2007. An 'egg-tooth'–like structure in titanosaurian
sauropod embryos. 247-252.

The title tells the story. At least six embryonic titanosaurs from Auca
Mahuevo had a little bony lump on the premaxilla that is not seen in the
adults.

Butler, Richard J., and Upchurch, Paul. 2007. Highly incomplete taxa and
the phylogenetic relationships of the theropod dinosaur Juravenator
starki. 253-256.

A priori removal of seven taxa in the original description's tree
(G??hlich and Chiappe, 2006) was unjustified, and their results thus do
not support Juravenator as a compsognathid, but they do support a basal
maniraptoran position.

Bennett, S. Christopher. 2007. Reassessment of Utahdactylus from the
Jurassic Morrison Formation of Utah. 257-260.

The specimen is found to be undiagnostic, with misidentifications of
remains, and there is no evidence that it was a pterosaur. He considers
it to be an indeterminate diapsid.

Lofostroefus zamyka celofyzydy ("Syntarsus" kayentakatae + Coelophysis).

Na naszej stronie g????wnej pisze:
Chodzi za?? o to, ??e Lofostoefus jest bli??szy celozyfydom ("Syntarsus" kayentakatae + Coelophysis) ni?? dinozaurowi Liliensternus liliensterni.

A wiÄ?c jak wyglÄ?da teraz klasyfikacja teropod??w. Theropoda >> Neotheropoda >> i co dalej bo jak na razie nie za??apa??em :?: :(

zapraszam do lektury :P

Dzięki Rafał :) No nieźle - późnotriasowe/wczesnojurajskie tropy (?)ptaków :shock:

Ricardo N. MartĂ­nez (2009) "Adeopapposaurus mognai, gen. et sp. nov. (Dinosauria: Sauropodomorpha), with comments on adaptations of basal Sauropodomorpha". Journal of Vertebrate Paleontology 29(1) 142-164

Abstract - Prosauropods are basal sauropodomorphs that were the major terrestrial faunal components from the Norian until their extinction during the Toarcian. Their status as a natural group is debatable. In the present work I describe Adeopapposaurus mognai, a new sauropodomorph from the CañĂłn del Colorado Formation, in northwestern Argentina. Diagnostic autapomorphies and combination of characters of Adeopapposaurus include a series of large foramina in a sub-vertical row on the lateral surface of the premaxilla; strongly rugose depression bordered by a protuberance with a series of foramina in a sub-vertical row, on the lateral surface of the interior end of the dentary; eleven anteroposteriorly elongated cervical vertebrae and thirteen dorsal vertebrae with neural arches taller than the respective centra. Phylogenetically Adeopapposaurus is resolved as the sister group to Massospondylus; differing from the latter based on differences in mandible and premaxilla and addition of one dorsal vertebra to the neck. The specimens described here reveal numerous herbivorous adapatations, including the presence of a highly vascularized bony plate in the premaxilla and dentary, which indicates that it had a horny beak.

Nie jestem pewny ale wydaje mi się, że jest to nowy rodzaj utworzony z wcześniej opisanego nowego gatunku masospondyla z Argentyny.

The reports of Massospondylus from Argentina include several partial skeletons, including at least one skull, from the Lower Jurassic Cañon del Colorado Formation of San Juan, Argentina

a wersji elektronicznej nie ma dalej....

Ricardo N. MartĂ­nez (2009) "Adeopapposaurus mognai, gen. et sp. nov. (Dinosauria: Sauropodomorpha), with comments on adaptations of basal Sauropodomorpha". Journal of Vertebrate Paleontology 29(1) 142-164

Prozauropody są bazalnymi zauropodomorfami i były głównym elementem fauny lądowej z noryku, aĹź do czasu ich wyginięcia w toarku. Ich status jako grupy naturalnej budzi wiele kontrowersji. W streszczanej tu pracy opisany został Adeopapposaurus mognai, nowy zauropodomorf z formacji CañĂłn del Colorado z północno-zachodniej Argentyny. Diagnostyczne autapomorfie i kombinacje cech obejmują szeregi duĹźych otworĂłw graniczących przez zgrubienie z szeregami otworĂłw w subwertykalnym rzędzie, na powierzchni bocznej wewnętrznego końca kości zębowej; jedenaście anteroposterioralnych wydłuĹźonych kręgĂłw szyjnych i trzynaście kręgĂłw grzbietowych z łukami neuralnym wyĹźszymi niĹź poszczegĂłlne trzony. Filogenetycznie Adeopapposaurus jest taksonem siostrzanym do Massospondylus; róşnią się one budową szczęki dolnej, kości przedszczękowej i włączeniem jednego kręgu grzbietowego do odcinka szyjnego. Opisywany okaz wyjawia liczne przystosowania do roślinoĹźernego trybu Ĺźycia, wliczając w to obecność wysoce unaczynionych płyt kostnych w kości przedszczękowej i zębowej, ktĂłre wskazują na to, Ĺźe adeopappozaur posiadał zrogowaciały dziĂłb.

Diagnostyka autapomorfii i kombinacja cech adeopappozaura obejmuje

szeregi dużych otworów depresyjnych graniczących przez zgrubienie z szeregami otworów w subwertykalnym rzędzie, na powierzchni bocznej wewnętrznego końca kości zębowej; jedenaście anteroposterioralnych wydłużonych kręgów szyjnych i trzynaście kręgów grzbietowych z łukami neuralnym wyższymi niż poszczególne trzony.

Filogenetycznie Adeopapposaurus jest taksonem siostrzanym do Massospondylus; różnią się one budową szczęki dolnej, kością przedszczękową i dodaniem jednego kręgu grzbietowego do szyi u massospondyla.

dodaniem -> dodatkowym kręgiem szyjnym