[OPIS] Dacentrurus - dacentrur
: 4 marca 2008, o 20:58
Dacentrurus (dacentrur)
Długość: 7-8 m
Masa: 3-5 t
Miejsce występowania: Wielka Brytania (Kimmeridge Clay), ?Francja, ?Hiszpania, ?Portugalia
Czas występowania: 156-153 (?-140) Ma
Klasyfikacja:
Dinosauria
Ornithischia
Thyreophora
Stegosauria
Stegosauridae
Dacentrurinae
Wstęp
Dacentrurus ("bardzo ostry ogon") to duży stegozauryd znany z późnej jury i być może wczesnej kredy z terenów Europy. Jest to pierwszy znaleziony przedstawiciel Stegosauria, a jego poprzednia nazwa - Omosaurus, okazała się być zajęta przez fitozaura. Decentrur wcią ż pozostaje mało znany. Osiągał 7-8 m długości (Galton i Upchurch, 2004; Naish i Martill, 2007; Paul, 2010) a niektóre pozostałości z Kimmeridge Clay wskazują na ok. 10 m (Naish, online), o ile do niego należą (być może chodzi o holotyp).
Budowa
Dacentrurus miał zapewne podwójny rzą d niewielkich, trójką tnych kolców na grzbiecie i cztery pary kolców na ogonie, podobnie jak np. Kentrosaurus. Miał także typowy dla stegozaurydów tzw. "thagomizer" na końcu ogona - były to cztery ostre kolce służą ce do obrony przed wielkimi drapieżnikami, jak Allosaurus czy Torvosaurus. Jego kończyny przednie były dość długie w porównaniu do tylnych.
Materiał kopalny
Holotyp (BMNH 46013) pochodzi z Anglii - hrabstwo Wiltshire (osady Kimmeridge Clay). Są to 3 kręgi szyjne, 16 grzbietowych, 11 ogonowych, kości: ramienna, promieniowa, łokciowa, kości śródręcza, blok biodrowo-krzyżowy, kości kulszowe i łonowe, kość udowa (>1,2 m), piszczel, kość piętowa, kości śródstopia, płyta i kolec ogonowy.
Odnalezione szczą tki zaliczone do Dacentrurus z kimerydu, wczesnego tytonu i tytonu-berriasu (156-140 Ma) Francji, Hiszpanii i Portugalii są zbyt fragmentaryczne aby określić przynależność gatunkową , a nawet rodzajową . Zostały więc przedzielone przez Maidment i in. (2008) do Dacentrurus sp. Odkrycie Miragaia dodatkowo zaciemnia ten obraz.
Nieco bardziej kompletny materiał z Portugalii różni się nieznacznie od holotypu dacentrura i pochodzi z młodszych osadów (wczesny berias - 145-142 Ma), lecz zdaniem Maidment i in. (2008) jest zbyt niekompletny aby nazwać nowy gatunek. Łą cznie znaleziono tam 5 osobników.
Filogeneza
Analizy kladystyczne wskazują , że Dacentrurus jest najbardziej bazalnym przedstawicielem rodziny Stegosauridae i jako jedyny wśród nich nie należy do podrodziny Stegosaurinae. Jednak najnowsze analizy (Mateus i in., 2009; Maidment, 2010), uwzględniające jego siostrzany takson Miragaia, wykazały, że Dacentrurus jest zaawansowanym stegozaurydem.
Etymologia
Nazwa Dacentrurus odnosi się do jego opancerzenia - dużych kolców ogonowych; z greki: da (bardzo) + kentron (ostroga, kolec) + oura (ogon). Epitet gatunkowy (armatus) zapewne także się z wiąże z jego uzbrojeniem.
Dacentrurus Lucas, 1902
=Omosaurus Owen, 1875 (zajęta Leidy, 1856)
=Dacentrurosaurus Hennig, 1925
Dacentrurus armatus (Owen, 1875) Lucas, 1902
=Omosaurus armatus Owen, 1875
=Stegosaurus armatus (Owen, 1875) Lydekker, 1890
=Omosaurus lennieri Nopcsa, 1911
=Dacentrurosaurus armatus (Owen, 1875) Hennig, 1925
D. hastiger (Owen, 1877) Hennig, 1915 nomen dubium
=Omosaurus hastiger Owen, 1877
=Stegosaurus hastiger (Owen. 1877) Lydekker, 1890
D. durobrivensis (Hulke, 1877) Hennig, 1915 =Lexovisaurus durobrivensis
D. phillipsi (Seeley, 1892–1893) Hennig, 1915 nomen dubium
=Omosaurus phillipsi Seeley, 1892–1893
Holotyp:
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Dacen ... lotype.jpg
Rekonstrukcja:
http://paleo-king.deviantart.com/art/Th ... -144708573
Bibliografia:
Galton, P.M. & Upchurch, P. (2004) "Stegosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. (ed) "The Dinosauria (2nd edition)" University of California Press, Berkeley, 343-362.
Maidment, S.C.R., Norman, D.B., Barrett, P.M., & Upchurch, P. (2008) "Systematics and phylogeny of Stegosauria (Dinosauria: Ornithischia)" Journal of Systematic Palaeontology, 6(4), 367-407. doi:10.1017/S1477201908002459
Maidment, S.C.R. (2010) "Stegosauria: a historical review of the body fossil record and phylogenetic relationships" Swiss Journal of Geosciences, 103(2), 199-210. doi: 10.1007/s00015-010-0023-3
Mateus, O., Maidment, S.C.R. & Christiansen, N.A. (2009) "A new long-necked 'sauropod-mimic' stegosaur and the evolution of the plated dinosaurs" Proceeding of the Royal Society B 276, 1663, 1815-1821. doi: 10.1098/rspb.2008.1909
Naish, D. & Martill, D. M. (2007) "Dinosaurs of Great Britain and the role of the Geological Society of London in their discovery: basal Dinosauria and Saurischia" Journal of the Geological Society, London, 164, 493-510.
Naish, online: http://dml.cmnh.org/2000Aug/msg00427.html
http://www.dinosauria.com/dml/names/dinod.htm
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford
Długość: 7-8 m
Masa: 3-5 t
Miejsce występowania: Wielka Brytania (Kimmeridge Clay), ?Francja, ?Hiszpania, ?Portugalia
Czas występowania: 156-153 (?-140) Ma
Klasyfikacja:
Dinosauria
Ornithischia
Thyreophora
Stegosauria
Stegosauridae
Dacentrurinae
Wstęp
Dacentrurus ("bardzo ostry ogon") to duży stegozauryd znany z późnej jury i być może wczesnej kredy z terenów Europy. Jest to pierwszy znaleziony przedstawiciel Stegosauria, a jego poprzednia nazwa - Omosaurus, okazała się być zajęta przez fitozaura. Decentrur wcią ż pozostaje mało znany. Osiągał 7-8 m długości (Galton i Upchurch, 2004; Naish i Martill, 2007; Paul, 2010) a niektóre pozostałości z Kimmeridge Clay wskazują na ok. 10 m (Naish, online), o ile do niego należą (być może chodzi o holotyp).
Budowa
Dacentrurus miał zapewne podwójny rzą d niewielkich, trójką tnych kolców na grzbiecie i cztery pary kolców na ogonie, podobnie jak np. Kentrosaurus. Miał także typowy dla stegozaurydów tzw. "thagomizer" na końcu ogona - były to cztery ostre kolce służą ce do obrony przed wielkimi drapieżnikami, jak Allosaurus czy Torvosaurus. Jego kończyny przednie były dość długie w porównaniu do tylnych.
Materiał kopalny
Holotyp (BMNH 46013) pochodzi z Anglii - hrabstwo Wiltshire (osady Kimmeridge Clay). Są to 3 kręgi szyjne, 16 grzbietowych, 11 ogonowych, kości: ramienna, promieniowa, łokciowa, kości śródręcza, blok biodrowo-krzyżowy, kości kulszowe i łonowe, kość udowa (>1,2 m), piszczel, kość piętowa, kości śródstopia, płyta i kolec ogonowy.
Odnalezione szczą tki zaliczone do Dacentrurus z kimerydu, wczesnego tytonu i tytonu-berriasu (156-140 Ma) Francji, Hiszpanii i Portugalii są zbyt fragmentaryczne aby określić przynależność gatunkową , a nawet rodzajową . Zostały więc przedzielone przez Maidment i in. (2008) do Dacentrurus sp. Odkrycie Miragaia dodatkowo zaciemnia ten obraz.
Nieco bardziej kompletny materiał z Portugalii różni się nieznacznie od holotypu dacentrura i pochodzi z młodszych osadów (wczesny berias - 145-142 Ma), lecz zdaniem Maidment i in. (2008) jest zbyt niekompletny aby nazwać nowy gatunek. Łą cznie znaleziono tam 5 osobników.
Filogeneza
Analizy kladystyczne wskazują , że Dacentrurus jest najbardziej bazalnym przedstawicielem rodziny Stegosauridae i jako jedyny wśród nich nie należy do podrodziny Stegosaurinae. Jednak najnowsze analizy (Mateus i in., 2009; Maidment, 2010), uwzględniające jego siostrzany takson Miragaia, wykazały, że Dacentrurus jest zaawansowanym stegozaurydem.
Etymologia
Nazwa Dacentrurus odnosi się do jego opancerzenia - dużych kolców ogonowych; z greki: da (bardzo) + kentron (ostroga, kolec) + oura (ogon). Epitet gatunkowy (armatus) zapewne także się z wiąże z jego uzbrojeniem.
Dacentrurus Lucas, 1902
=Omosaurus Owen, 1875 (zajęta Leidy, 1856)
=Dacentrurosaurus Hennig, 1925
Dacentrurus armatus (Owen, 1875) Lucas, 1902
=Omosaurus armatus Owen, 1875
=Stegosaurus armatus (Owen, 1875) Lydekker, 1890
=Omosaurus lennieri Nopcsa, 1911
=Dacentrurosaurus armatus (Owen, 1875) Hennig, 1925
D. hastiger (Owen, 1877) Hennig, 1915 nomen dubium
=Omosaurus hastiger Owen, 1877
=Stegosaurus hastiger (Owen. 1877) Lydekker, 1890
D. durobrivensis (Hulke, 1877) Hennig, 1915 =Lexovisaurus durobrivensis
D. phillipsi (Seeley, 1892–1893) Hennig, 1915 nomen dubium
=Omosaurus phillipsi Seeley, 1892–1893
Holotyp:
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Dacen ... lotype.jpg
Rekonstrukcja:
http://paleo-king.deviantart.com/art/Th ... -144708573
Bibliografia:
Galton, P.M. & Upchurch, P. (2004) "Stegosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. (ed) "The Dinosauria (2nd edition)" University of California Press, Berkeley, 343-362.
Maidment, S.C.R., Norman, D.B., Barrett, P.M., & Upchurch, P. (2008) "Systematics and phylogeny of Stegosauria (Dinosauria: Ornithischia)" Journal of Systematic Palaeontology, 6(4), 367-407. doi:10.1017/S1477201908002459
Maidment, S.C.R. (2010) "Stegosauria: a historical review of the body fossil record and phylogenetic relationships" Swiss Journal of Geosciences, 103(2), 199-210. doi: 10.1007/s00015-010-0023-3
Mateus, O., Maidment, S.C.R. & Christiansen, N.A. (2009) "A new long-necked 'sauropod-mimic' stegosaur and the evolution of the plated dinosaurs" Proceeding of the Royal Society B 276, 1663, 1815-1821. doi: 10.1098/rspb.2008.1909
Naish, D. & Martill, D. M. (2007) "Dinosaurs of Great Britain and the role of the Geological Society of London in their discovery: basal Dinosauria and Saurischia" Journal of the Geological Society, London, 164, 493-510.
Naish, online: http://dml.cmnh.org/2000Aug/msg00427.html
http://www.dinosauria.com/dml/names/dinod.htm
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford